«فقر زمانی»؛ پدیده‌‌ای عجیب که کارمندان را تهدید می‌کند

در شرایطی که بازار کار با بی‌ثباتی روبه‌رو است و بسیاری از مشاغل کارکنان را به «فراتررفتن از وظیفه» تشویق می‌کنند، تعداد فزاینده‌ای از آمریکایی‌ها از پدیده‌ای رنج می‌برند که متخصصان آن را «فقر زمانی» می‌نامند.

اصطلاح فقر زمانی به شکاف مزمن میان زمان مورد نیاز افراد و زمانی اشاره دارد که کارشان برایشان باقی می‌گذارد. بر اساس نظرسنجی جدید شرکت سلامت‌محور Wondr Health، حدود ۶۲ درصد از کارکنان آمریکایی به‌دلیل فشارهای درونی مرتبط با کار از تمام مرخصی‌های سالانه‌ی خود استفاده نمی‌کنند و نزدیک به یک‌سوم از روزهای استحقاقی‌شان را از دست می‌دهند.

دکتر تیم چرچ، مدیر ارشد پزشکی Wondr Health، می‌گوید: «هیچ‌کس به اندازه‌ی خودمان از ما سخت‌گیرتر نیست و همین باعث فقر زمانی می‌شود؛ شرایطی که در آن زمان کافی برای تعادل واقعی میان کار و زندگی وجود ندارد. این وضعیت باید زنگ خطری برای کارکنان و کارفرمایان باشد. وقت آن رسیده که فرهنگ محیط کار بازنگری شود.»

رون گوتزل، پژوهشگر ارشد دانشگاه جانز هاپکینز و متخصص رفاه کارکنان، در گفت‌وگو با نیوزویک تأکید کرد که فقر زمانی نه‌تنها برای افراد، بلکه برای شرکت‌ها و کل جامعه پیامدهای زیان‌باری دارد: «همه‌ی ما روزانه ۲۴ ساعت در اختیار داریم، اما بسیاری سعی می‌کنند تا حد امکان فعالیت‌های بیشتری در آن بگنجانند، بی‌آن‌که بپرسند آیا چنین فعالیت‌هایی واقعاً کیفیت زندگی، شادی و احساس موفقیت‌شان را افزایش می‌دهد یا نه.»

بر اساس مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰، فقر زمانی با افت سلامت روان، کاهش بهره‌وری و آسیب به سلامت جسمی ارتباط دارد. یافته‌ها نشان دادند احساس ذهنیِ کمبود زمان، اثر منفی قوی‌تری بر رفاه افراد دارد تا بیکاری. این پدیده سال‌ها از سوی سیاست‌گذاران و کارفرمایان نادیده گرفته شده است.

کارشناسان هشدار می‌دهند که این مسئله نه‌فقط برای کارکنان بلکه برای شرکت‌ها زیان‌بار است. فقر زمانی می‌تواند به کاهش بهره‌وری، افزایش غیبت از کار یا «حضور بی‌اثر» (حضور فیزیکی بدون تمرکز و عملکرد مطلوب) و در نهایت افزایش نرخ ترک کار منجر شود.

فرسودگی شغلی نتیجه‌ی قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض استرس کاری است، بدون فرصتی برای بازیابی. این وضعیت در نهایت به خستگی ذهنی و عاطفی، فاصله‌گرفتن از کار و کاهش عملکرد منجر می‌شود.

یاسمین بسن-کاسینو، جامعه‌شناس دانشگاه مونت‌کلیر، وضعیت فعلی بازار کار آمریکا را «فرهنگ اضافه‌کاری» توصیف کرد و گفت تعدیل‌های گسترده و نااطمینانی از وضعیت اقتصادی این وضعیت را تشدید کرده است. او می‌گوید فناوری‌های جدید باعث شده‌اند کارکنان حتی در روزهای مرخصی با ایمیل یا تماس‌های کاری درگیر باشند.

به گفته‌ی او، بسیاری از کارکنان ناچارند مرخصی‌های خود را صرف نگهداری از فرزندان کنند و در نتیجه فرصتی برای استراحت واقعی ندارند.

کارشناسان برای مقابله با این بحران، راهکارهایی پیشنهاد کرده‌اند؛ از سیاست مرخصی اجباری برای کاهش فشارهای درونی گرفته تا درنظر گرفتن «روزهای سلامت روان» و سرمایه‌گذاری در برنامه‌های رفاه کارکنان. برخی بر لزوم تغییر فرهنگی در محیط کار تأکید دارند.

بسن-کاسینو می‌گوید: «باید فرهنگی ایجاد شود که در آن مرخصی‌گرفتن امری عادی و تشویق‌شده باشد تا کارکنان بتوانند انرژی خود را بازیابند. چنین تغییری در بلندمدت هم سلامت کارکنان را تضمین می‌کند و هم بهره‌وری شرکت‌ها را بالا می‌برد.»

چرچ هشدار می‌دهد که اگر فرهنگ سازمانی از استراحت و سلامت حمایت نکند، شرکت‌ها خطر ازدست‌دادن بهترین نیروهای خود را خواهند داشت. کارکنان به دنبال محیط‌هایی می‌گردند که برای رفاه‌شان ارزش قائل شود.