ادرار درمانی: افسانه یا علم؛ آیا نوشیدن ادرار واقعاً مفید است؟

بن گریلز، شخصیت معروف تلویزیونی می‌گوید برای زنده‌ماندن در شرایط سخت، ادرار خودش را می‌نوشد و همین کار را به شرکت‌کنندگان در برنامه‌هایش یاد می‌دهد. همچنین، خوان مانوئل مارکیز مندز، بوکسور معروف مکزیکی، قبل از مبارزه‌اش در سال ۲۰۰۹ با بوکسور معروف آمریکایی، فلوید می‌ودر همین کار را انجام داد (او در آن مسابقه شکست خورد). مورارجی دسای، نخست‌وزیر پیشین هند نیز ادعا می‌کرد نوشیدن روزانه یک لیوان از ادرار خودش، درمان بسیاری از بیماری‌ها بوده و به طول عمرش کمک کرده است.

ادرارنوشی که به ادرار درمانی نیز معروف است، به نوشیدن ادرار خود، دیگری یا ادرار حیوانات با اهداف درمانی اشاره دارد. انسان‌ها هزاران سال است که ادرار را به‌عنوان نوعی دارو یا درمان مصرف می‌کنند.

بیشتر ادعاها درباره ادراردرمانی بر پایه‌ی داستان‌های شخصی یا متون باستانی هستند و مدرک علمی قوی برای اثبات فواید آن وجود ندارد. برعکس، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد نوشیدن ادرار می‌تواند با خطرات سلامتی متعددی همراه باشد.

در طب آیورودا هند، از ادرار برای درمان آسم، آلرژی، سوءهاضمه، چین‌وچروک و حتی سرطان استفاده می‌شد. کاتولوس شاعر رومی، معتقد بود ادرار به سفید شدن دندان‌ها کمک می‌کند  (احتمالاً به دلیل وجود آمونیاک در آن).

در گذشته، پزشکان به‌عنوان روش ساده برای تشخیص دیابت، ادرار بیماران را می‌چشیدند تا ببینند چقدر شیرین است، چون یکی از نشانه‌های دیابت، افزایش گلوکز در ادرار است.

در گذشته، روش‌های پزشکی دیگری وجود نداشت، بنابراین نوشیدن ادرار برای درمان بیماری‌ها ممکن بود منطقی به‌نظر برسد. اما همان‌طور که نمونه‌های ذکرشده نشان می‌دهند، بعضی افراد هنوز هم این روش را دنبال می‌کنند.

بنا به گزارش‌ها، در نیجریه از ادرار به‌عنوان درمان خانگی برای درمان تشنج در کودکان استفاده می‌شود. همچنین، انجمن درمان با ادرار چین ادعا می‌کند نوشیدن ادرار و شستشوی بدن با آن می‌تواند مشکلاتی مثل یبوست و زخم‌های پوستی را درمان کند.