آیا نقص کیهانی در گرانش، بزرگترین نظریه اینشتین را به چالش میکشد؟
آیا نقص کیهانی در گرانش، بزرگترین نظریه اینشتین را به چالش میکشد؟
یک «نقص کیهانی» عجیب در گرانش میتواند رفتار عجیب جهان در مقیاسهای کلان را توجیه کند. نظریهی نسبیت عام که برای اولین بار توسط آلبرت اینشتین در سال ۱۹۱۵ منتشر شد، همچنان بهترین و دقیقترین شناخت ما از نحوهی عملکرد گرانش در مقیاسهای متوسط تا بزرگ محسوب میشود.بااینحال با بزرگنمایی بیشتر و تماشای گروههای بزرگی از کهکشانها که ازنظر گرانشی به یکدیگر وصل هستند، ناسازگاریهایی دیده میشوند. به همین دلیل میتوان گفت گرانش که ازنظر تئوری در کل زمانها و مقیاسها ثابت در نظر گرفته میشود، در واقعیت میتواند در فاصلههای کیهانی اندکی ضعیفتر شود.بر اساس پژوهشی که ۲۰ مارس در مجلهی کیهانشناسی و فیزیک اخترذره منتشر شد، پژوهشگرها این ناسازگاری را نوعی «نقص کیهانی» توصیف میکنند و بر این باورند که راهحل پیشنهادی آنها میتواند به ما در درک رازهای دیرینهی جهان کمک کند. نیایش افشردی، استاد اخترفیزیک دانشگاه واترلو اونتاریو و یکی از مؤلفان پژوهش میگوید:این مسئله درست به ساخت یک پازل روی سطح یک کره و سپس قرار دادن قطعات پازل روی یک میز تخت و تلاش برای انطباق آنها با یکدیگر شبیه است. در مقطعی، مشاهده میکنیم که قطعههای روی میز بهخوبی با یکدیگر تطبیق پیدا نمیکنند، زیرا در حال استفاده از چارچوب نادرست هستیم. اشکال مورد بحث مدرک مسلم برای نقض بنیادین اصل همارزی اینشتین یا تقارن لورنتز است و میتواند به ایدههای کاملا متفاوتی برای گرانش کوانتومی، بیگبنگ یا سیاهچالهها اشاره کند.
مجله خبری بیکینگ
