وزارت دفاع اوکراین اعلام کرد که این برانکارد نصب شده بر روی زنجیرهای شنی کوچکی قرار گرفته و می تواند تا ۱۵۰ کیلوگرم را بر روی زمین های ناهموار حمل کند و کنترل کننده این برانکارد مکانیکی نیز می تواند آن را از فاصله ۱۰۰ متری، در ایمنی و سلامت کامل، هدایت کند. در این گزارش به نقل از یک پزشک نظامی اوکراینی آمده است که برانکارد مکانیکی تخلیه سربازان مجروح در زیر آتش دشمن را بسیار ایمن تر کرده است.
این سرباز که با نام مستعار Kylm شناخته می شود، گفته است: «وقتی همه چیز در اطراف شما منفجر می شود، نمی توانید چیزی را به سرعت حمل کنید». او تصریح می کند که تخلیه با استفاده از برانکارد دستی حدود یک مایل در ساعت سرعت دارد.
درگیری ها در خطوط مقدم بسیار شدید بوده و نیروهای ضدحمله اوکراین تلاش می کنند تا در مناطق وسیعی که توسط روس ها به میدان های مین تبدیل شده، عبور کنند. تلفات نیروهای اوکراینی در مواجهه با میادین مین سنگین بوده است و تحلیلگران می گویند که نیروهای اوکراینی اکنون بیش از تلفات بریتانیا در پایان جنگ جهانی دوم دچار قطع عضو شده است.
کیلم می گوید که پس از یک تجربه نزدیک به مرگ در هنگام تخلیه زخمی ها با برانکارد، به یکی از دوستان مخترعش زنگ زده است: «معلوم شد که او قبلاً تانک های اسباب بازی با کنترل بی سیم برای کودکان می ساخت. اکنون او تغییر مسیر داده و برانکاردهای ما را توسعه داده است. داوطلبان هزینه اش را پرداخت کردند، که ۷۰،۰۰۰ هریونیا[ ۱,۵۰۰ دلار ] است و ما برانکاردها را در عرض دو هفته در اختیار داشتیم».
مزیت اصلی برانکارد مکانیکی این است که تیم تخلیه به جای هفت نفر به دو یا سه نفر کاهش می یابد. یک پیشاهنگ اوکراینی با اسم رمز کاماز می گوید که یک سرباز هنگام تخلیه یک سرباز زخمی ۵۰ متر جلوتر از برانکارد مکانیکی راه می رود و مامور کنترل ۵۰ متر عقب تر از آن راه می رود.
او می گوید: «ردیابی این برانکاردها برای نیروهای شناسایی دشمن بسیار دشوارتر است و اگر آن ها متوجه شوند بسیار بعید است که گلوله های توپخانه ای را به سوی یک نفر شلیک کنند، زیرا آن ها از نظر گلوله در مضیقه هستند».
شرکت تولید تجهیزات دفاعی BAE Systems نیز در حال طراحی نمونه اولیه یک برانکارد مکانیکی برای ارتش بریتانیا به نام Ironclad است که آن را اولین بار در سال ۲۰۱۷ به نمایش درآورد.
Ironclad نام کشتی های جنگی آهنی با ارتفاع کم بود که در طول جنگ داخلی آمریکا در سال های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ به کار گرفته شدند، زمانی که جنگ دریایی از کشتی های چوبی بلند سنتی به سمت کشتی های فلزی تغییر مسیر داد که یک تغییر عمده تکنولوژیکی در عرصه جنگ بود.
۵۸۵۸
