کهکشان «NGC 4564» که با نامهای «کهکشان سوزنی» و «کادوِل 38» نیز شناخته میشود، یک کهکشان مارپیچی است که حدود 40 میلیون سال نوری – 11.7 مگاپارسک – از ما فاصله دارد. این کهکشان در صورت فلکی «کما برنیکس» قرار دارد و قدر بصری آن حدودا 10 است. کهکشان سوزنی با اندازه حدود صد میلیون سال نوری، شباهتهای متعددی با کهکشان راه شیری دارد.
این کهکشان به دلیل آنکه از سیاره زمین به صورت نوار باریکی از نور و از سمت لبه دیده میشود، به کهکشان سوزنی معروف است. علاقهمندان میتوانند این کهکشان را به کمک یک تلسکوپ کوچک از نیمکره شمالی زمین مشاهده کنند.
کهکشان سوزنی برای اولین بار در سال 1785 توسط «ویلیام هرشل» کشف شد. پیش از این اخترشناسان موفق شدهاند کهکشانها را در سه نوع «بیضوی»، «مارپیچی» و «نامنظم» دستهبندی کنند که کهکشان NGC 4565 در دسته کهکشانهای مارپیچی قرار میگیرد.
تاکنون تلسکوپهای متعددی همانند تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» و تلسکوپ فضایی «هابل» ناسا به تصویربرداری و مطالعه از این کهکشان پرداختهاند.
این کهکشان مارپیچی غول پیکر از کهکشان «آندرومدا» درخشانتر است و دارای دو کهکشان اقماری است که درخشانترین آنها، کهکشان «NGC 4562» نام دارد. قدر این کهکشان 14 است و همین موضوع سبب میشود رصد آن دشوار باشد – هرچه قدر رقم بیشتری باشد، آن جرم کیهانی برای ما کم نورتر است و درنتیجه رصد آن در آسمان دشوارتر است.
اخترشناسان که درباره مارپیچی بودن تردید دارند، عقیده دارند یکی از کهکشانهای اقماری در حال ادغام با کهکشان سوزنی است. آنها با استفاده از مشاهدات اخیر ماهواره فضایی اسپیتزر مادون قرمزی و مشاهدات رادیویی به این اطلاعات دست یافتهاند.
NGC 4564 دارای حدود 240 خوشه کروی است که سبب تراکم بیشتر آن نسبت به راه شیری میشود.
مطالعه کهکشانهایی همانند NGC 4565 که پس از آندرومدا، یکی از نزدیکترین کهکشانها به زمین است، به اخترشناسان کمک میکند تا درباره خانه ما – راه شیری – اطلاعات بیشتری کسب کنند.
