ناسا اعلام کرد که این سازمان طی 2 سال رقمی معادل 2 میلیون دلار برای پیشرفت و توسعه طرح مفهومی بادبان خورشیدی که با نام diffractive lightsailing یا «سفر نوری پراشیدنی» خطاب می‌شود، اختصاص می‌دهد.
این پروژه به ناسا کمک خواهد کرد تا مجموعه‌ای از فضاپیماهای علمی را در مدار خورشید و نزدیک قطب‌های این ستاره مستقر کند، امری که دستیابی به آن با وجود پیشرانه‌های مرسوم کنونی بسیار دشوار است.
گفتنی است در این طرح مفهومی ناسا، درست مانند قایقی بادبانی که از نیروی باد جهت پیشروی استفاده می‌کند، بادبان‌های خورشیدی نیز می‌توانند با استفاده از فشار ناشی از نور خورشید فضاپیما را به حرکت دربیاورند.
این بادبان‌ها متشکل از مواد بازتاب‌دهنده مانند Mylar هستند که می‌تواند انرژی جنبشی فوتون‌ها (ذرات نور) را به دام بی‌اندازد و سپس فوتون‌های مذکور با جهش و جنبش در سطح بادبان آن را به جهت مخالف می‌رانند.
سایر اطلاعات تکمیلی از طرح مفهومی ناسا
با این حال بنا به اخبار موجود پروژه مذکور مشکلاتی هم دارد زیرا به گفته ناسا طرح‌های موجود کنونی از این بادبان‌های خورشیدی بسیار بزرگ و بی‌اندازه نازک هستند، آنها همچنین در زمینه حرکت محدود به جهش تابش نور خورشید هستند و به عبارت دیگر این طرح در حال حاضر از هدایت‌پذیری صفر یا بسیار پایینی برخوردار است.
با این وجود به گفته امبر دابیل مسئول این پروژه از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز، این فناوری می‌تواند ساختار برخی ماموریت‌های فضایی را بهبود ببخشد و تاثیر عظیمی روی قابلیت‌های رصد خورشیدی در جامعه فیزیک خورشیدی داشته باشد.
تا اینجای کار تیم دابیل موفق به طراحی و آزمایش انواع متفاوتی از مواد اولیه برای سفر نوری پرانشی شده‌اند، آنها همچنین برای برطرف کردن ایراد هدایت‌پذیری ضعیف این پروژه، طرح جدیدی جهت کنترل فضاپیما در ماموریت‌های احتمالی به خورشید را هم آماده کرده‌اند.
البته در پایان لازم به ذکر است که غیر از تمامی پروژه‌های کنونی ناسا در زمینه بادبان‌های خورشیدی، سازمان‌های غیردولتی نظیر Planetary Society نیز مشغول توسعه پروژه‌ای مشابه با نام LightSail 2 است که هم اکنون در حال تکمیل ماموریت‌های آزمایشی خود است.
