کمربند سیارکی منظومه شمسی به‌تدریج در حال ناپدیدشدن است

کمربند سیارکی در میان مدار مریخ و مشتری قرار دارد و مجموعه‌ای وسیع از سنگ‌ها را شامل می‌شود که تصور می‌شود زمانی قرار بود به یک سیاره تبدیل شوند، اما هرگز چنین اتفاقی نیفتاد. وقتی منظومه شمسی حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش شکل گرفت، انتظار می‌رفت مواد این منطقه به هم پیوسته و سیاره‌ای بسازند. با‌این‌حال، تأثیر گرانشی سیاره مشتری از این روند ممانعت کرد و باعث شد برخوردها بین این اجسام مخرب باشند و نه سازنده.

امروزه آنچه از این کمربند باقی مانده است، فقط حدود سه درصد جرم ماه را در خود جای داده و این مواد در میلیون‌ها کیلومتر پراکنده شده‌اند. تأثیر مشتری به اینجا محدود نمی‌شود. نواحی رزونانس گرانشی (مناطق فضا که در آن دوره‌های مداری سیارک‌ها با مشتری، زحل و حتی مریخ تعاملات منظمی ایجاد می‌کنند)، مدارهای سیارک‌ها را ناپایدار می‌کند و تکه‌های آن‌ها را یا به سوی منظومه داخلی، جایی که زمین قرار دارد، پرتاب می‌کند یا به سمت مدار مشتری می‌فرستد.

تکه‌هایی از سیارک‌ها که از کمربند خارج نمی‌شوند، دراثر برخوردهای متقابل به گر‌دو‌غبار شهاب‌سنگی تبدیل می‌شوند. به‌گزارش ساینس آلرت، تیمی از ستاره‌شناسان به سرپرستی جولیو فرناندز از دانشگاه جمهوری اروگوئه با دقت سرعت کاهش مواد کمربند سیارکی را محاسبه کرده‌اند. آن‌ها دریافتند که کمربند سیارکی در‌حال‌حاضر حدود ۰٫۰۰۸۸ درصد از بخشی از مواد کمربند را که همچنان در برخوردهای جاری دخیل هستند، از دست می‌دهد.