به گزارش بیکینگ، باستانشناسان در چین، و دیگر کشورهای جنوبشرق آسیا، بقایای انسانی پیدا کردهاند که نشانههای یک شیوه خاص مومیایی شدن روی آنها دیده میشود. سن برخی از این اجساد به ۱۰ هزار سال پیش بازمیگردد که بسیار قدیمیتر از مومیاییهای مصر یا آمریکای جنوبی است.
تحلیلهای علمی با روشهای پیشرفته مانند پراش پرتو ایکس و طیفسنجی فروسرخ نشان داده است که استخوانهای این اجساد مومیایی تحت حرارت پایین و تماس طولانیمدت با دود قرار گرفتهاند. این فرآیند نه سوزاندن کامل، بلکه خشکسازی تدریجی بدن با دود آتش بوده است.
یکی از نکات جالب، وضعیت قرارگیری اجساد است. بسیاری از آنها در حالت جنینی به خاک سپرده شدهاند. این نشان میدهد که پس از دوددهی، بدنها با طناب یا حصیر بسته و سپس دفن شدهاند.
اگرچه دوددهی باعث میشد جسد برای مدتی طولانیتر سالم بماند، اما پژوهشگران معتقدند انگیزه اصلی، جنبه آیینی و معنوی داشته است.
قدیمیتر از مومیاییهای مصر و شیلی
تا پیش از این، مومیاییهای مصر باستان (حدود ۴,۵۰۰ سال پیش) و تمدن چینچورو در شیلی (حدود ۷,۰۰۰ سال پیش) بهعنوان قدیمیترین نمونههای شناختهشده مومیایی مطرح بودند. اما این کشف نشان میدهد انسانهای جنوب شرق آسیا دستکم ۳,۰۰۰ سال زودتر با شیوهای متفاوت به مومیایی کردن پرداختهاند.
جالب اینکه هنوز هم در برخی مناطق اندونزی، رسم دوددهی اجساد وجود دارد. این تداوم فرهنگی نشان میدهد که سنتی باستانی توانسته هزاران سال در دل فرهنگهای محلی زنده بماند.
البته بیشتر بقایای پیدا شده شامل استخوان است و از پوست یا بافت نرم اثری باقی نمانده است. به همین دلیل، شواهد بهطور غیرمستقیم از دوددهی خبر میدهند. شرایط آبوهوایی منطقه باعث میشود اجساد تنها برای چند دهه یا چند قرن باقی بمانند.
این یافته نشان میدهد که حتی شکارچی گردآورندگان جنوب شرق آسیا، دارای باورهای پیچیده درباره مرگ و آیینهای تدفین بودهاند. دوددهی اجساد بیانگر این است که توجه به مرگ و جاودانگی، بخشی جداییناپذیر از فرهنگ انسانی در سراسر جهان بوده است.
منبع: لایوساینس
۵۸۵۸
