به تازگی قارهای باستانی کشف شده که در ۴۰ میلیون سال پیش خانه جانوران خاص و عجیبی بود و ممکن است به پستانداران آسیا کمک کرده باشد تا به جنوب اروپا برسند. این قاره فراموش شده که بالکاناتولیا (Balkanatolia) نام دارد، در ۳۴ میلیون سال پیش بین اروپا، آسیا و آفریقا بود و با کاهش ارتفاع دریاها در آن دوران پلی بین آسیا و اروپا ایجاد کرد.
حدود ۳۴ میلیون سال پیش و اواخر دوره ائوسن، با مهاجرت پستانداران آسیایی بخش بزرگی از پستانداران اروپای جنوبی ناپدید شدند و در انقراض بزرگی از بین رفتند. با کشف فسیلهای اخیر مربوط به ۵ تا ۱۰ میلیون سال پیش از این انقراض، مشخص شد که احتمالا ناحیه زیستی خاصی مسیر مهاجرت پستانداران آسیا را به جنوب اروپا باز کرده و باعث افزایش جمعیت آنها در این منطقه شده است.
برای بررسی این پدیده، مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه با همکاری موسسات دیگر محل کشف این فسیلها را برای بار دیگر بررسی کرد که در غربیترین برآمدگیهای آسیا قرار دارد و امروزه به نام شبه جزیره بالکان و آناتولی شناخته میشود.
این تیم با دادههای زمین شناسی جدید توانست عمر این ناحیه را بهتر محاسبه کند و با بازسازی تغییرات جانوری و جغرافیایی این منطقه متوجه شد که بالکاناتولیا تاریخ پیچیدهای دارد که به صورت دورهای زیر آب میرفته و دوباره پیدا میشده است. در این مطالعه مشخص شد که بالکاناتولیا مسیری برای مهاجرت جانوران از آسیا به غرب اروپا بوده است.
گذشته بالکاناتولیا
حدود ۵۰ میلیون سال پیش، بالکاناتولیا مجمع الجزایری مستقل و از تمام قارههای همسایه خود جدا بوده است و جانوران متفاوتی از آنچه که در اروپا و آسیا به وجود آمده بود، در آن شکل گرفت. در نهایت، با کاهش سطح دریاها، گسترش یخهای قطب شمال و حرکت صفحههای تکتونیکی در ۳۴ تا ۴۰ میلیون سال پیش، قاره بالکاناتولیا به اروپا متصل شد.
این تغییرات باعث شد تا پستاندارانی مثل جوندگان و سمداران به سمت غرب اروپا حرکت و بالکاناتولیا را تصرف کنند. به علاوه این تیم فسیل جدیدی بین ۳۵ تا ۳۸ میلیون سال پیش در ترکیه پیدا کردند که بخشهایی از استخوان فک جانوری مثل کرگدن بود.
این فسیل به احتمال زیاد قدیمیترین فسیل سمدار آسیایی مانندی است که در آناتولی کشف شده است و به قبل از انقراض بزرگ ائوسن برمیگردد. کشف این فسیل نشان میدهد که پستانداران آسیایی در مسیر مهاجرت خود به غرب اروپا سالم بودند. احتمالا راه جنوبی جدید به سمت اروپا از راه آسیای مرکزی که خشکتر، سردتر و بیابانیتر بود برای مهاجرت پستانداران راحتتر و خوشایندتر بود.
با این حال باستانشناسان همچنان باید به بررسیهای خود ادامه دهند و شواهد موثق بیشتری برای درک بهتر تغییرات بالکاناتولیا به دست آورند. اما فسیلهایی که این تیم تاکنون پیدا کردهاند فرصت منحصربهفردی برای مطالعه تکامل جانوری و گیاهی این ناحیه ارائه میدهد.
