چگونه بزرگ‌ترین سیل تاریخ، در عرض چند سال کل دریای مدیترانه را پر از آب کرد؟

کمی بیش از ۵ میلیون سال پیش، آب از اقیانوس اطلس به تنگه‌ی جبل‌الطارق امروزی راه پیدا کرد. طبق این نظریه، آب اقیانوسی سریع‌تر از یک اتومبیل در حال حرکت از شیب یک کیلومتری به سمت دریای خالی مدیترانه سرازیر شد و در مسیر خود گودالی به عمق یک آسمان‌خراش را به وجود آورد.

دریای مدیترانه در آن زمان حوضه‌ای عمدتاً خشک و شور بود، اما به‌قدری آب از اقیانوس به آن وارد شد که در عرض چند سال یا شاید حتی چند ماه، پر شد. این سیل در اوج خود حدود هزار برابر آب رودخانه‌ی آمازون امروزی را تخلیه کرد.

آنچه توصیف شد، فرضیه‌ای است که در پژوهشی در سال ۲۰۰۹ درباره یک دره زیرآبی حفاری‌شده در امتداد تنگه جبل‌طارق، مطرح شد. آن مطالعه فرض کرد که این دره توسط سیلابی عظیم به وجود آمده است. هرچند برخی دانشمندان با این فرضیه مخالف هستند، اگر آن را درست بدانیم، ابرسیل زانکلین بزرگ‌ترین سیل ثبت‌شده در تاریخ زمین خواهد بود.

اما ادعاهای استثنایی به شواهد استثنایی نیاز دارد. دانیل گارسیا کاسته‌یانوس، پژوهشگر اصلی مطالعه ۲۰۰۹ اکنون در تحقیقی جدید، به سراغ بررسی سنگ‌های رسوبی از دوره زانکلین رفته است. این سنگ‌ها ظاهراً نحوه‌ی سرازیرشدن آب از شکافی بین سیسیل امروز و آفریقای شمالی را به‌منظور پرکردن نیمه شرقی مدیترانه ثبت کرده‌اند.