گریه کردن یک راه مهم برای برقراری ارتباط و بروز احساسات است. هر فرد به صورت متوسط در هر سال 15 تا 30 گالن اشک میریزد. احتمالا از خواندن این رقم متعجب شدید اما باید بدانید ما انواع مختلف اشک داریم.
اگرچه گاهی اوقات گریه یک روش مقابله با احساسات است اما میتواند به رها شدن از استرس کمک کند.
انواع اشک
گریه را میتوان در سه نوع طبقهبندی کرد: پایه – رفلکسی – احساسی. اشکهای پایه همیشه در چشم وجود دارند. به عبارت دیگر، این اشکها از قرنیه چشم محافظت میکنند. اشک رفلکسی زمانی بوجود میآید که چشم ما در برابر محرکهای خارجی مانند دود یا گرد و خاک واکنش نشان میدهد. آنها بیشتر آب و آنتیبادیهایی هستند که تلاش دارند با عفونت مبارزه کنند. اشک احساسی در نتیجه واکنش به احساسات، شادی، غم، هیجان و یا ترس پدید میآید.
فواید گریه کردن
هدف و مزایای اشکهای عاطفی یک زمینه مطالعاتی درحال تکمیل است. با اینحال، تحقیقات کنونی نشان میدهد که پروتئینها و هورمونها در اشکهای احساسی وجود دارند – نه در اشکهای پایه یا رفلکسی. این نشان میدهد که تنها اشکهای احساسی ویژگیهای تسکیندهندهای دارند.
گریه سیستم عصبی «پاراسمپاتیک» را فعال کند، تنفس و ضربان قلب را کند کرده و درنتیجه آن باعث تسکین شود. هنگامی که احساسات به صورت شدید بروز پیدا میکنند، گریه کردن به ما کمک میکند تا به حالت متعادل طبیعی خود بازگردیم. اما این تسکین آنی نیست – چند دقیقه گریه و نفس عمیق طول میکشد تا ضربان قلب ما کاهش یابد و بدن آرام شود.
گریه طولانی مدت نیز میتواند به تکسین دردهای جسمی و روحی کمک کند. وقتی گریه میکنید بدن شما هورمون «اکسی توسین» و سایر اندورفینهای مرتبط با تسکین درد را ترشح میکند.
گریه میتواند خلق و خوی ما را تقویت کند
گریه کردن میتواند به بهبود خلق و خو کمک کند. برخلاف اشکهای رفلکس و پایه، اشکهای احساسی حاوی هورمونهای استرس و همچنین مواد معدنی مانند منگنز هستند. منگنز با اضطراب و عصبی بودن مقابله میکند، پس میتوان آن را برای رهایی از تنش مفید دانست.
محققان عقیده دارند تلاش برای جلوگیری از گریه کردن بر روحیه تاثیر منفی میگذارد. تلاش برای حفظ احاساست و استرس – که با نام «مقابله سرکوبگر» شناخته میشود – با ضعف سیستم ایمنی بدن، بیماریهای قلبی-عروقی و فشار خون بالا مرتبط است.
آیا میتوانید به اندازه کافی گریه کنید؟
گریه کردن به ما کمک میکند تا احساسات خود را در لحظه برای دیگران توضیح دهیم. اما نمیتوان بیش از حد یا بسیار کم گریه کرد. درحقیقت، هیچ میزان مشخصی برای گریه وجود ندارد. با اینحال، شرایط خاضی باعث میشود که چشمان ما بیش از حد اشک تولید کند – هنگامی که به بیماری «بلفاریت» یا «اپیفورا» مبتلا شویم. گاهی نیز در اثر ابتلای چشم به خشکی اشک بسیار کمی تولید میشود. با افزایش سن، بدن ما اشک کمتری تولید میکند. خشکی چشم و سوزش در طول تغییرات هورمونی از جمله بارداری نیز امری شایع است.
گریه به عنوان پاسخی به احساسات شدید کاملا طبیعی و سالم است. اما باید همیشه دلیلی برای آن وجود داشته باشد. اگر بدون دلیل گریه میکنید، احتمالا نشانهای از افسردگی دارید.
گریه کردن یک روش کاملا سالم برای ابراز احساسات است. گرچه گریه به طور کلی با غم و اندوه در ارتباط است اما میتواند نشانهای از التیام بدن باشد زیرا به دفع سموم بدن از طریق چشم و ترشح هورمونهای شادی منجر میشود.
