به گزارش بیکینگ، جوزف بوکتور (Joseph Boctor)، زیستفناور زیستمحیطی از دانشگاه مرداک استرالیا، به همراه گروهی از پژوهشگران، نزدیک به ۲۰۰ مقاله علمی را بررسی کردند تا نحوه ورود پلاستیکها و مواد شیمیایی سازنده آنها، به زمینهای کشاورزی و میوه و سبزیجات تازه را دریابند.
به نقل از ایرنا، دانشمندان تخمین میزنند که در اروپا و آمریکای شمالی، سالانه صدها هزار تُن میکروپلاستیک (ریزپلاستیک) سر از خاکهای کشاورزی در میآورند.
در گزارش این گروه پژوهشی آمده است: خاک که در طولانیمدت مانند سینک ظرفشویی عمل میکند، این آلایندههای مقاوم را در طول زمان جمع میکند؛ به طوری که تخمین زده میشود در بریتانیا سالانه ۲۲ هزار و پانصد تُن میکروپلاستیک فقط از راه کودها و افزودنیها وارد خاک میشود.
مالچ پلاستیکی (خاکپوش پلاستیکی) یک روش رایج کشاورزی است که در آن ورقههای پلاستیکی روی سطح خاک گسترده میشوند تا علفهای هرز را سرکوب و رطوبت و دمای یکنواخت خاک را حفظ کند؛ این روش بازده محصول و بهرهوری آب را با موفقیت افزایش میدهد، به همین دلیل کشاورزان در سراسر جهان از آن استفاده میکنند.
ذرات پلاستیکی در ابعاد میکرو و نانو با افزایش مشکلات باروری مردان، آسیب قلب و عروق خونی، اختلالات هورمونی، انحطاط نورون مغز و آسیب دیاِناِی در بدن انسان مرتبط هستند؛ نگرانکنندهتر این است که مواد تشکیلدهنده پلاستیک میتوانند از راه جفت از مادر به نوزاد منتقل شوند.
محبوبیت استفاده از مالچ پلاستیکی، باعث شده این روش، راه اصلی ورود میکروپلاستیکها و نانوپلاستیکها به خاکهای کشاورزی باشد.
این گروه پژوهشی همچنین لجن فاضلاب، جامدات زیستی و کودهای آلی را بهعنوان منابع میکروپلاستیکهای موجود در غلات و سبزیجات شناسایی کردند.
میکروپلاستیکها از چند راه میتوانند وارد گیاهان شوند. زمانی که سلولهای گیاهان، بهویژه سلولهایی که در ریشهها هستند، در فرآیندی به نام اندوسیتوز، ماده را از بیرون به داخل میآورند. میکروپلاستیکها همچنین ممکن است به صورت مستقیم از هوا و از راه منافذ برگ گیاهان جذب شوند. برخی از آنها نیز در آبی وجود دارند که توسط ریشه گیاه جذب میشود.
بوکتور میگوید: هدف ما از این پژوهش این بود که نظرها را به سوی خطری که بیصدا پیشروی میکند، جلب و قانونگذاران را از آن آگاه کنیم. کنترلی روی بحران پلاستیک وجود ندارد و سلامت انسانها در معرض خطر است.
۵۸۵۸
