پس از مرگ بالینی، تا چه زمانی بازگشت به زندگی امکانپذیر است؟

پس از مرگ بالینی، تا چه زمانی بازگشت به زندگی امکانپذیر است؟
در بیشتر مواقع، مرگ حالتی بازگشتناپذیر است. وقتی قلب انسان از تپش بازمیایستد، بهندرت دوباره شروع به کار میکند. با اینحال، گاهی امدادگران میتوانند فردی را حتی پس از توقف کامل قلب، دوباره به زندگی برگردانند. مرز بین زندگی و مرگ همیشه قطعی نیست و شرایط خاص میتواند امکان بازگشت از مرگ را نیز فراهم کند.
طولانیترین مدت زمانی که کسی از نظر بالینی مرده به حساب آمده و دوباره زنده شده باشد، بهندرت از ۳۰ دقیقه فراتر میرود، خصوصاً بدون آسیب مغزی جدی. بااینحال، در شرایط بسیار خاص، گزارشهایی از احیا بعد از ساعتها و بهبودی کامل وجود دارد. برای درک نحوهی وقوع این اتفاقات، نخست باید بدانیم «مرگ» دقیقاً به چه معناست و چه انواعی دارد.
بهنقلاز لایوساینس، دکتر دنیل مارک رولستون، پزشک اورژانس در مرکز سلامت نورثول نیویورک، توضیح میدهد: «اغلب وقتی [پزشکان] میگویند فرد از نظر بالینی مرده است، منظورشان مرگ قلبی است؛ یعنی قلب دیگر نمیتپد.» این تعریف نشان میدهد که مرگ بالینی قلبی هنوز با برخی مداخلهها امکان بازگشت دارد، در حالی که مرگ مغزی، شرایطی جدیتر و بازگشتناپذیرتر است.
طولانیترین مدت زمان مرگ بالینی به ندرت از ۳۰ دقیقه فراتر میرود
زمانی که قلب از کار میافتد، تمام سلولهای بدن، بهویژه سلولهای مغز، دیگر خون تازه و اکسیژندار دریافت نمیکنند. پس از حدود پنج دقیقه بدون اکسیژن، سلولها شروع به مردن میکنند؛ فرآیندی که بازگشتپذیر نیست و اهمیت مداخلات سریع پزشکی را آشکار میکند.
نوع دیگر مرگ بالینی، مرگ مغزی است؛ وضعیتی که در آن مغز بهقدری آسیب میبیند که قادر به کنترل عملکردهای حیاتی مانند تنفس و ضربان قلب نیست. این تفاوت نشان میدهد که نه همهی مرگها به یک شکل رخ میدهند و نه همهی آنها امکان احیا دارند.















