«هشدارهای محتوایی» چگونه ما را وسوسه میکنند تا دقیقاً همان چیزی را ببینیم که نباید؟

«هشدارهای محتوایی» چگونه ما را وسوسه میکنند تا دقیقاً همان چیزی را ببینیم که نباید؟
در نگاه اول، هشدارهای محتوا برای محافظت از ما در برابر دیدن صحنههای ناراحتکنندهای طراحی شدهاند که میتوانند حالمان را خراب کنند یا حتی تا مدتها در ذهنمان بمانند. در دنیای امروز که شبکههای اجتماعی پر از ویدیوهای خشن و تصاویر دلخراش شدهاند، این هشدارها بیشتر از هر زمان دیگری ضروری به نظر میرسند.
اما پژوهش جدیدی نشان داده است که در عمل، این هشدارها همیشه آنطور که تصور میکنیم عمل نمیکنند. برعکس، گاهی باعث میشوند افراد بیشتر مشتاق دیدن همان محتوایی شوند که قرار بوده از آن دوری کنند.
دکتر ویکتوریا بریجلند، روانشناس و نویسندهی اصلی پژوهش از دانشگاه فلیندرز استرالیا در بیانیهای گفت: «هشدارهای محتوایی در بسیاری از افراد نوعی اثر «میوهی ممنوعه» ایجاد میکنند. وقتی چیزی منع یا محدود میشود، معمولاً جذابتر به نظر میرسد. ممکن است به این دلیل باشد که اطلاعات منفی یا ناراحتکننده در مقایسه با اطلاعات روزمره، خاصتر یا مهمتر به نظر میرسند.»
بیشتر مردم با وجود هشدار، باز هم محتوای حساس را تماشا میکنند
در این پژوهش، ۲۶۱ داوطلب بین ۱۷ تا ۲۵ سال به مدت یک هفته بررسی شدند. از آنها خواسته شد رفتار خود را هنگام مواجهه با هشدارهای محتوایی (Trigger Warnings) گزارش دهند. نتیجه شگفتانگیز بود: حدود ۹۰ درصد از شرکتکنندگان، با وجود هشدار، همچنان وارد محتوای حساس شدند. بیشتر آنها نیز نه به دلیل داشتن آمادگی روحی، بلکه صرفاً از روی کنجکاوی، این کار را کردند.















