نینتندو سوییچ ۲ از دو نسخه DLSS پشتیبانی می‌کند؛ چرا؟

کنسول بازی نینتندو سوییچ ۲ برخلاف کنسول‌های پلی استیشن و ایکس‌باکس که از فناوری‌های AMD استفاده می‌کنند، از فناوری DLSS انویدیا بهره می‌برد.

فناوری انحصاری DLSS انویدیا به نینتندو سوییچ ۲ کمک می‌کند تا وضوح بازی‌ها را به 1080p و فراتر افزایش بدهد. به‌گفته‌ی دیجیتال فاندری، نینتدو دو نسخه‌ی متفاوت از DLSS را در جدیدترین کنسول خود به‌کار گرفته است.

نسخه‌ی اول Fat DLSS نام دارد و تقریباً مشابه چیزی که در کامپیوتر‌های شخصی می‌بینیم عمل می‌کند. این نسخه فقط می‌تواند وضوح بازی‌های را به 1080p آپ‌اسکیل کند؛ اما وضوح بالای تصاویر را در صحنه‌های متحرک حفظ و آثار مصنوعی کمتری ایجاد می‌کند. با استفاده از نسخه‌ی مذکور، حرکت اشیا کاملاً طبیعی صورت می‌پذیرد و انتقال بین صحنه‌ها روان‌تر انجام می‌شود.

نسخه‌ی دوم DLSS Light نام دارد و می‌تواند وضوح بازی‌ها را به فراتر از 1080p ارتقا بدهد. نینتندو سوییچ ۲ در حالت داک حداکثر وضوح 4K ارائه می‌دهد و DLSS Light برای چنین حالتی کارآمد خواهد بود.

DLSS Light در تصاویر و صحنه‌های ثابت عملکرد مطلوبی دارد، اما وضوح بازی‌ها با شروع حرکت به‌صورت محسوس کاهش پیدا می‌کند. این نسخه از DLSS آثار مصنوعی بیشتری در مقایسه با Fat DLSS ایجاد می‌کند.

نسخه‌ی کامل و اصلی DLSS نیاز به قدرت پردازشی بالایی دارد و اجرای آن برای همه‌ی بازی‌ها منطقی به‌نظر نمی‌رسد؛ به‌خصوص برای کنسول‌های دستی. DLSS Light به‌همین دلیل به نینتندو سوییچ ۲ اضافه شده است و با وجود عملکرد ضعیف‌تر در صحنه‌های متحرک، در مواقعی که کاربران به وضوح بالاتر از 1080p نیاز دارند به کمکشان می‌آید. نسخه‌ی Light به زمان کمتری هم برای پردازش نیاز دارد.

DLSS Light جدیدتر محسوب می‌شود و تناسب بیشتری با قابلیت‌های سخت‌افزاری نینتندو سوییچ ۲ دارد. درحال حاضر هیچ‌کدام از بازی‌های انحصاری نینتندو از فناوری DLSS استفاده نمی‌کنند و وجود دو نسخه‌ی متفاوت از این فناوری با بررسی‌ بازی‌هایی مانند Cyberpunk 2077 و Star Wars Outlaws و Hogwarts Legacy ثابت شده است.