میدان مغناطیسی مریخ احتمالا فراتر از حد تصور قبل دوام آورده بود

میدان مغناطیسی مریخ احتمالا فراتر از حد تصور قبل دوام آورده بود

میدان مغناطیسی مریخ احتمالا ۲۰۰ میلیون سال بیشتر از تصورات پیشین دانشمندان دوام‌ آورده است. این مدت زمان به اندازه کافی طولانی است تا با ظهور آب مایع روی سطح سیاره سرخ همپوشانی داشته باشد.یافته فوق حاصل پژوهش جدید دانشمندان سیاره‌ای دانشگاه هاروارد است. آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که وارونه‌‌شدن قطب‌های مغناطیسی به اشتباه این برداشت را به وجود آورده که نیروی مغناطیسی مریخ در زمان شکل‌گیری دهانه‌های برخوردی عظیم یا حوضه‌های برخوردی متوقف شده است. اگر بخواهیم درباره‌ی تاریخ باستانی مریخ بیاموزیم، درک اتفاقاتی که برای میدان مغناطیسی آن رخ دادند، ضروری است. سارا استیل، دانشمند هاروارد می‌گوید:در تلاش هستیم به پرسش‌های بنیادی درباره‌ی چگونگی اتفاقات و حتی ماهیت کلی منظومه شمسی پاسخ دهیم. میدان‌های مغناطیسی سیاره‌ای بهترین روش کاوش برای پاسخگویی به بسیاری از این پرسش‌ها هستند و یکی از معدود روش‌ها برای یادگیری درباره‌ی فضای داخلی و تاریخ آغازین سیاره‌ها به شمار می‌روند.میدان مغناطیسی سیاره‌ای حاصل سازوکارهای مغناطیسی در اعماق سیاره است. سیاره‌ای مثل زمین دارای هسته‌ای آهنی و نیکلی است که به دو بخش تقسیم می‌شود؛ هسته‌ی جامد داخلی و هسته مذاب خارجی.وقتی سیاره‌های سنگی متولد می‌شوند، هسته‌ی آن‌ها کاملا مذاب است و هسته‌‌ی داخلی جامد به مرور زمان رشد می‌کند. با نشت گرما بر اثر جامدشدن هسته داخلی، جریان‌های همرفتی ایجاد می‌شوند که از هسته‌ی بیرونی چرخان مذاب خارجی بالا می‌روند. این جریان‌های همرفتی در یک میدان مغناطیسی از پیش موجود بالا می‌روند و جریان‌هایی الکتریکی را به‌وجود می‌آورند که با القای میدان مغناطیسی خود، میدان مغناطیسی موجود را تقویت می‌‌کنند. به این فرآیند ژئودینامو می‌گویند.