به گزارش بیکینگ، اعضای این تیم به جای فرآیند معمولی که شامل حرارت دادن مواد تا رسیدن به دمایی بالاست، از شیوه جدیدی استفاده میکنند و روی هر حسگر یک قطره اتانول میریزند. نتایج این تحقیق اخیرا در مجله Advanced Functional Materials منتشر شده است.
نوشین نصیری، سرپرست آزمایشگاه نانوتکنولوژی در دانشکده مهندسی دانشگاه مککواری در این باره گفته:« نانوحسگرها معمولا از میلیاردها نانوذره تشکیل شدهاند که روی سطح حسگر کوچکی قرار میگیرند. ولی بیشتر این حسگرها در ابتدا که ساخته میشوند، کار نمیکنند.»
نانوذرات با پیوندهای طبیعی ضعیفی خود را به یکدیگر متصل کرده و در شبکهای جمع میشوند که ممکن است آنقدر فاصله و شکاف بین نانوذرات وجود داشته باشد که مانع از ارسال سیگنالهای الکتریکی شود و در این شرایط حسگر کار نخواهد کرد.
روند عملکرد نانوحسگرها چگونه است؟
نانوحسگرها نسبت سطح به حجم عظیمی دارند که از لایههایی از نانوذرات تشکیل شدهاند و آنها را نسبت به مادهای که برای شناسایی طراحی شدهاند، بسیار حساس میکند. اما اکثر نانوحسگرها زمانی به شکل موثر کار خواهند کرد که در یک فرآیند زمانبر و پرانرژی ۱۲ ساعته قرار بگیرند که با استفاده از دمای بالا آنها را برای همجوشی لایههای نانوذرات گرم میکند و در این شرایط کانالهایی ایجاد میشود که به الکترونها اجازه عبور از لایهها را میدهد تا بدین ترتیب حسگرها کار کنند.
در «تکنیکی جدید که به صورت تصادفی کشف شد» بیشتر درباره این نوآوری بخوانید.
۵۸۵۸
