فضانوردان چگونه در فضا دستشویی میکنند؟
فضانوردان چگونه در فضا دستشویی میکنند؟
«در لباست انجامش بده!» این جملهای بود که آلن شپارد، اولین فضانورد آمریکایی، در ۵ می ۱۹۶۱ شنید. شپارد طبق دستورالعمل در لباس فضایی خود دستشویی کرد که باعث خرابی سنسورهای زیستی الکترونیکی او شد. لباس فضایی شپارد متناسب با سیستم جمعآوری ادرار نبود؛ زیرا قرار نبود مأموریت او به قدری طولانی باشد که نیازی به ادرار کردن داشته باشد.ناسا در اولین مأموریت فضایی مداری مرکوری در ۲۰ فوریه ۱۹۶۲، مشکل دستشویی را برای جان گلن حل کرد. لباس فضایی گلن مجهز به اولین سیستم جمعآوری ادرار کاربردی بود. اجزای این سیستم عبارت بودند از: کمربند نگهداری، دستبند لاتکس، لوله پلاستیکی، دهانه و گیره و همچنین کیسهی جمعآوری پلاستیکی. در واقع سیستم جمعآوری ادرار گلن به قدری تاریخی بود که از سال ۱۹۷۶ در موزه ملی هوا فضا در معرض نمایش قرار گرفت.از زمان پروازهای مداری مرکوری و برنامهی شاتل فضایی، مدت اقامت انسان در فضا طولانیتر شده و فضانوردهای ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) به مدت شش ماه در فضا میمانند. عصر جدیدی از اقامتهای فضایی طولانی آغاز شده است و ازاینرو فضانوردها باید لباسها را به مدت طولانی بپوشند. به همین دلیل نمیتوانند با رطوبت یا لباس زیر کثیف راه بروند یا همیشه وابسته به شلنگهای لاستیکی باشند. بهاینترتیب توالتهای فضایی برای برطرفکردن نیازهای اولیهی ساکنان فضا و در عین حال آسایش آنها طراحی شد.
مجله خبری بیکینگ
