تینا مزدکی: فسیل پرمین که در سال ۱۹۳۱ در کوههای آلپ ایتالیا کشف شد و به نام «Tridentinosaurus antiquus» نامگذاری شد، شکلی شبیه به مارمولک همراه با رنگ تیرهای دارد که محققان تصور میکردند این رنگ در نتیجه پوست حفظ شده است. با این حال، بر اساس پژهشهای جدید توسط تکنیکهای مدرن، از جمله مدلسازی سهبعدی، عکاسی با اشعه ماوراء بنفش، میکروسکوپهای پرقدرت و آنالیز شیمیایی، مشخص شد که در واقع، بیشتر بدن آن ساخته دست انسان است.
نویسنده اصلی این پژوهش و دیرین زیستشناس بر این باور است که جعلی بودن این فسیل، یافتهای غیر منتظره است. او میگوید:«ما نمونههای زیادی را از قسمتهای مختلف بدن حیوان مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم، بنابراین مطمئن هستیم که هیچ اثری از بافت نرم اصلی باقی نمانده است».
با این حال تمام این فسیل جعلی نیست. استخوانهای واقعی اندام عقبی و فلسهای استخوانی ریز در سنگ حفظ شدهاند. بنابراین، کندهکاری و رنگ اضافی ممکن است در سالهای گدشته برای واضحتر کردن فسیل و آمادهسازی آن صورت گرفته باشد و جعل عمدی و آشکار مانند سایرحقههای علمی از جمله «انسان پیلت داون» نباشد.
بیشتر فسیلهای بدست آمده از دوره پرمین مربوط به ۲۹۹ تا ۲۵۲ میلیون سال پیش در کوههای آلپ، به جای استخوان، ردپای حیوانات هستند. بنابراین کشف فسیلی مانند T. antiquus در اوایل دهه ۱۹۳۰ کشف مهمی بود. دیرینه شناس پیرو لئوناردی این نمونه را در سال ۱۹۵۹ مطالعه و توصیف کرد و به این نتیجه رسید که طرح کلی و رنگ تیره فسیل نشان دهنده حفظ بافت بدن این جانور است که به در نوع خود استثنایی است. در واقع او نمیتوانست با تکنیکهایی که امروزه ما در دسترس داریم این فسیل را تحلیل کند، بنابراین توصیف او بهترین چیزی بود که هر دانشمندی میتوانست در زمان او ارائه دهند.
اکنون دانشمندان از تکنیکهای مختلفی برای کشف حقیقت از صخره باستانی استفاده کردند. بر خلاف مواد فسیل شده ارگانیک، این فسیل زیر نور UV زرد میدرخشید و نشان میداد که نوعی پوشش دارد. محققان امیدوار بودند که بافت نرمی در زیر این پوشش پیدا کنند، اما چیزی جز رنگدانهای که از استخوانهای زغال شده حیوانات ساخته شده و در رنگ استفاده میشود، وجود نداشت.
آنها بر این باورند که کسی سعی در جعل کردن و یا ایجاد موجود جدیدی نداشته است. شاید کسانی در گذشته اندام عقبی را کشف کرده باشند و شکل یک مارمولک را در جایی که فکر میکردند ادامه بدن حیوان باشد حک کرده باشند. محققان همچنین فلسهای استخوانی به نام استئودرم را پیدا کردند، چیزی مانند فلسهایی که روی کروکودیلها یافت میشود. در واقع اینفلسها میتوانست الهامبخش هر کسی که آن را تراشیده تا طرح کلی مارمولک را تکمیل کند باشد. همچنین شاید استفاده از رنگ سیاه در آن نقطه فقط برای این بود که آن را بیشتر نمایان کند.
این مطالعات سوالات بسیار زیادی در ذهن دانشمندان به جا گذاشت. چراکه استخوانهای T. antiquus ضعیف نگهداری میشوند و فاقد ویژگیهای هستند که بتوان به کمک آن، این فسیل را با سایر گونهها مقایسه کرد. با این حال، وجود استئودرمها تا حدودی به دانشمندان کمک کرده است که آنها همچنان بر این باور باشند که این حیوان نوعی خزنده باشد.
منبع: livescience
۵۸۳۲۳
