سحابی جونز-امبرسون ۱، با وسعت حدود چهار سال نوری، بستری مهیا برای مرگ ستارهای شبیه به خورشید ماست که در فاصله ۱۶۰۰ سال نوری از زمین به سمت صورت فلکی سیاهگوش قرار دارد.
بقایای اتمسفر ستاره که درحال انبساط هستند، در حین نابودی به فضای بین ستارهای منتقل شدند. این ستاره پس از میلیاردها سال به دلیل اتمام منبع سوخت مرکزی آن که از همجوشی هیدروژن و هلیوم تأمین میشد، به مرگ محکوم شده است.
در نزدیکی مرکز سحابی، از بقایای هسته ستاره، یک ستاره کوتوله سفید داغ آبیرنگ باقی مانده است. این سحابی که با نام PK ۱۶۴ +۳۱.۱ نیز شناخته میشود، کمنور است و به سختی میتوان با چشمی تلسکوپ به آن نگاه کرد.
این سحابی در تصویر امروز ناسا، که با ارسال باند پهن و عمیق که خود ترکیبی از ۲۲ ساعت نوردهی است، با جزئیات خیرهکنندهای نشان داده شده است. همچنین، ستارگان در کهکشان راه شیری ما و همچنین کهکشانهای پس زمینه، از طریق میدان دید واضح در تصویر بهصورت پراکنده دیده میشوند.
جونز-امبرسون ۱، طی چند هزار سال آینده از صحنه کیهانی محو خواهد شد. با وجود این، ستاره کوتوله سفید داغ و مرکزی آن میلیاردها سال طول خواهد کشید تا سرد شود.
۵۸۵۸
