مطالعه جدیدی که روی دادههای ژنتیکی بیش از چهارصد هزار بزرگسال در بریتانیا انجام شده، نشان میدهد ارتباط معنی داری بین پیادهروی سریع و سن بیولوژیکی بدن وجود دارد.
با تائید ارتباط علت و معلولی بین سرعت راه رفتن و طول «تلومر لکوسیت» (شاخصی از سن بیولوژیکی)، تیم محققان مستقر در دانشگاه «لستر» تخمین میزنند که پیادهروی سریع در طول عمر میتواند منجر به ۱۶ سال جوانتر شدن سن بیولوژیکی در میانسالی شود.
تلومر نوعی آنزیم است که در انتهای هر کروموزوم قرار دارد و از آسیب رسیدن به آن جلوگیری میکنند. کلاهک انتهای بند کفش را در نظر بگیرید که چطور از باز شدن آن جلوگیری میکند. تلومر برای کروموزوم چنین نقشی دارد. هربار که یک سلول تقسیم میشود، این تلومرها کوتاهتر میشوند – تا جایی که آنقدر کوتاه میشوند که سلول دیگر نمیتواند تقسیم شود. به این مرحله «همانندسازی پیری » میگویند. پس اندازهگیری طول تلومر یک پارامتر در تعیین سن بیولوژیکی افراد است.
اگرچه رابطه میان طول تلومر و بیماریهای ناشی از افزایش سن هنوز ناشناخته است، اما دانشمندان عقیده دارند تجمع این سلولهای پیر به طیف وسیعی که ما آنها را به عنوان علائم پیری میشناسیم، منجر میشود.
درحالیکه فواید جسمی، روانی و اجتماعی پیادهروی به خوبی شناخته شده است، این مطالعه پیاده روی سریع را از لحاظ ژنتیکی بررسی کرده است.
دکتر «پدی دمپسی» پژوهشگر در دانشگاه لستر و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: « در این تحقیقات بر روی دادههای ژنتیکی متمرکز بودیم. ما دادههای خود را از طریق ساعتهای هوشمندی که داوطلبین به دست کرده بودند، بدست آوردیم. اثبات رابطه علت و معلولی میان سرعت پیادهروی و سن بیولوژیکی از نتایج تحقیقات پیشین به صورت علمی پشتیبانی میکند.»
این تحقیقات به دانشمندان کمک میکند تا بیماریهای مزمن ناشی از پیری ناسالم را شناسایی کنند و افراد را به داشتن فعالیت بدنی بیشتر تقویت کنند. محققان نشان دادند که حداقل 10 دقیقه پیاده روی سریع در روز نقش بهسزایی در سلامت افراد ایفا میکند.
آنها همچنین نشان دادند افرادی که برای مدت 20 سال روزانه 10 دقیقه پیاده روی سریع دارند، در مقایسه با افرادی که پیادهروی آهسته دارند، امید به زندگی بیشتری دارند.
