حدود سه دهه پیش در اواخر سالهای ۹۰ میلادی، یک اتاق دفن سنگی در جزیره «بریر» واقع در مجمعالجزایر سیلی در جنوب غربی بریتانیا کشف شد که باستانشناسان را درباره هویت صاحب آن دچار اختلاف کرد.
در حفاریهای این ناحیه، یک شمشیر در غلافی از آلیاژ مس و یک سپر در کنار بقایای یک انسان تنها یافت شد، اشیایی که معمولا متعلق به مردان است. با این حال در کنار آنها یک سنجاق سینه و یک آینه برنزی خورشیدنشان نیز پیدا شد، وسایلی که تصور میشود زنان آنها را مورد استفاده قرار میدادند.
برای سالها دانشمندان نمیتوانستند تعیین کنند که این گور منحصر به فرد متعلق به عصر آهن به چه فردی تعلق داشته است. حالا اما یک مطالعه علمی به رهبری نهاد «هیستوریک انگلند» (کمیسیون یادمانها و بناهای تاریخی انگلستان) مشخص کرده است که بقایای انسانی، متعلق به یک جنگجوی زن بوده که در عصر آهن میزیسته است.
دانشمندان برای تعیین جنسیت این فرد ابتدا روشهای سنتی مانند تجزیه و تحلیل دیانای را آزمودند، اما این روشها به دلیل فرسوده بودن استخوانها با شکست مواجه شد. از این رو تکههای کوچک دندان به وزن ۱۵۰ گرم که از خاک قبر بازیابی شده بود مورد بررسی قرار گرفت.
محققان در دانشگاه کالیفرنیا دیویس برای این کار از یک تکنیک پیچیده جهت آنالیز مینای دندان استفاده کردند.
دکتر گلندون پارکر، دانشیار بخش سمشناسی محیطی در دانشگاه کالیفرنیا دیویس گفت: «مینای دندان سختترین و بادوامترین ماده در بدن انسان است. این ماده حاوی پروتئینی است که با کروموزوم ایکس یا ایگرگ پیوند دارد، به این معنی که میتوان از آن برای تعیین جنسیت صاحبش استفاده کرد. این پروتئین در مقایسه با دیانای بهتر محافظت شده و میتواند به خوبی زنده بماند.»
وی اضافه کرد: «تجزیه و تحلیل ما شامل استخراج ردی از پروتئینها در قطعات کوچک باقیمانده از مینای دندان بود. این به ما امکان داد تا با احتمال ۹۶ درصد محاسبه کنیم که آن فرد یک زن بوده است.»
تاریخدانان میگویند آینه و سلاحهای یافت شده در قبر همگی مرتبط با جنگهای رخداده در ۲ هزار سال پیش هستند، نزاعهایی که گمان میرود به شکل غافلگیرانه و با حملات پارتیزانی به سکونتگاههای دشمن انجام میشده است.
تصور میشود که آینهها در عصر آهن برای علامتدهی، ارتباط و هماهنگی جهت انجام حملات مورد استفاده قرار گرفته باشند. آنها همچنین کارکردهای آیینی داشتند و به عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط با دنیای ماوراء طبیعه جهت اطمینان از موفقیت یک حمله به کار میرفتند.
دکتر سارا استارک، زیستشناس اسکلت انسانی در بنیاد هیستوریک انگلند میگوید: «اگرچه ما هرگز نمیتوانیم به طور کامل در مورد وجه نمادین اشیاء موجود در گورها اطلاع کسب کنیم، با این حال ترکیب شمشیر و آینه نشان میدهد که این زن در جامعه خود جایگاه بالایی داشته و ممکن است نقش فرماندهی در جنگهای محلی یا رهبر حملات به گروههای رقیب را ایفا میکرده است.»
وی اضافه کرد این کشف نشان میدهد «مشارکت زنان در حملات و سایر نزاعهای خشونتآمیز در جوامع متعلق به عصر آهن بیشتر از آنچه بوده است که قبلاً پنداشته میشد.»
۵۸۵۸
