دست‌نویسی بیشتر از تایپ‌ کردن مغز را فعال می‌کند

در شروع آزمایش، به دانشجویان گفتند که با استفاده از قلم دیجیتال روی یک صفحه لمسی هوشمند، کلماتی را به صورت متصل [نوعی سبک نگارش برای حروف لاتین] بنویسند یا اینکه همان کلمات را با صفحه کلید تایپ کنند. هنگامی که کلمه‌ای مانند «جنگل» یا «جوجه تیغی» روی صفحه نمایش نمایان می‌شد، آن‌ها ۲۵ ثانیه فرصت داشتند تا آن‌ها را هرچند بار که می‌توانند بنویسند یا تایپ کنند و در همان حال یک کلاه حاوی حسگر روی سر آن‌ها قرار داشت تا سیگنال‌های الکتریکی مغزشان را ثبت کند.

طبق این نتایج، نوشتن با دست‌ تقریبا کل مغز را فعال می‌کرد، در حالی که تایپ کردن به‌سختی می‌توانست تا این میزان مغز را فعال می‌‌کند.

دری ون در میر، یکی از نویسندگان این پژوهش و استاد عصب‌شناسی، در این زمینه می‌گوید: «‌هنگام فشردن کلیدها برای تایپ کردن، مغز در مقایسه با زمانی که این حروف و کلمات با دست نوشته می‌شوند، با چالش زیادی روبرو نمی‌شود.»

این پژوهش به‌ویژه نشان داد که نوشتن با دست، مستلزم برقراری ارتباط بین بخش‌های بینایی، حسی و حرکتی مغز است و افرادی که با قلم دیجیتال می‌نوشتند، باید حروف را تجسم و سپس از مهارت‌های حرکتی ظریف برای کنترل حرکت دست هنگام نوشتن استفاده می‌کردند.

به گفته دری ون در میر، وقتی قرار است حروف را با دست بنویسید، آنوقت نوشتن حرف ای (A) با بی (B) فرق دارد و نیازمند الگوی حرکتی متفاوت است. در حالی که تایپ کردن همه حروف از یک الگوی مشخص فشار آوردن بر صفحه کلید پیروی می‌کند و در نتیجه تایپ کردن به فعالیت مغز کمتری در بخش بینایی و حرکتی نیاز دارد.

به گفته ون در میر، «از آنجا که حین تایپ کردن تنها بخش‌های کوچکی از مغز فعال است، به برقراری ارتباط بین نواحی مختلف مغز نیازی نیست.»

همچنین ‌بنا بر پژوهش دانشگاه ایندیانا در سال ۲۰۱۷، نوشتن با دست می‌تواند مهارت‌های بینایی و حرکتی را به هم مرتبط کند و به کودکان کمک کند حروف را بهتر تشخیص دهند. با این حال در این خصوص که آیا یادداشت‌برداری روی کاغذ در مقایسه با لپ‌تاپ، به افراد کمک می‌کند تا اطلاعات در کلاس درس را بهتر به خاطر بسپارند و درک کنند، یا اینکه در آزمون‌ها موفق‌تر باشند، شواهد مشخص و واضحی موجود نیست.

رامش بالاسوبرامانیام، عصب‌شناس در دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید: «با توجه به نتایج این پژوهش، وقتی دانشجویان با دست می‌نویسند، بین ناحیه پیشانی و ناحیه گیجگاهی مغز اتصالات زیادی ایجاد می‌شود که بیشتر به حافظه مرتبط‌ است.»

به گفته بالاسوبرامانیام، احتمال دارد افراد مسن هم از فواید شناختی نوشتن با دست‌ بهره‌مند شوند، اما بیشترین فایده این کار زمانی است که مغز هنوز در حال رشد است (دوران کودکی)، زیرا به نوعی با رشد سایر فرایندهای یادگیری اصلی هم‌زمان می‌شود.

برخی شواهد هم نشان می‌دهد که آموزش نوشتن با حروف پیوسته به کودکانی که دچار خوانش‌پریشی‌اند، کمک می‌کند.

با این همه، ون در میر خاطرنشان می‌کند: «ما در دنیای دیجیتال زندگی می‌کنیم و دنیای دیجیتال ماندگار است؛ بنابراین اگر قرار است مقاله‌ یا متنی طولانی بنویسید، بدیهی است که استفاده از کامپیوتر خیلی بهتر است.»