یک کهکشان مارپیچی به نام NGC 4571 که سوژه تصویر این هفته هابل است، در فاصله ۶۰ میلیون سال نوری از ما و در صورت فلکی گیسوی برنیکه قرار دارد. این تصویر بینظیر با دوربین نمای باز ۳ تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و توسط تیم مطالعه فیزیک وضوح زاویهای بالا در کهکشانهای نزدیک و تلسکوپ فضایی هابل (PHANGS-HST) پردازش شده است.
نام صورت فلکی گیسوی برنیکه از یک مصری گرفته شده که حدود ۲۲۰۰ سال پیش زندگی میکرده و نامش همچنان در آسمانها محفوظ مانده است. حالا سراغ خود تصویر برویم. با اینکه کهکشانهای مارپیچی مثل NGC 4571 باشکوه هستند، اما بسیار کوچکتر از بزرگترین ساختارهای کیهان هستند که تاکنون منجمان شناختهاند.
درباره کهکشان مارپیچی NGC 4571
کهکشان NGC 4571 بخشی از خوشه کهکشانی سنبله است که خود شامل هزاران کهکشان میشود. این خوشه کهکشانی بخشی از ابرخوشه کهکشانی سنبله است که خود شامل بخش بزرگتری از گروه محلی میشود و تمام اینها کهکشان ما، یعنی کهکشان راه شیری را نیز شامل میشود. حتی بزرگتر از ابرخوشهها و گروه محلی، رشتههای کهکشانی (galaxy filaments) یعنی بزرگترین ساختار کیهانی شناخته شدهاند و هنوز کسی نمیداند بعد از آنها چه چیزی ممکن است وجود داشته باشد.
این تصویر شامل همکاری بین دو رصدخانه فضایی و زمینی، یعنی هابل و آلما است. آلما، آرایه میلیمتری/زیرمیلیمتری بزرگ آتاکاما که شامل ۶۶ آنتن بسیار دقیق است که در رشته کوههای آند شیلی قرار دارد و در امواج فروسرخ و رادیویی رصد میکند. به همین دلیل، آلما میتواند ابرهای سرد میانستارهای را تشخیص دهد که محل تولد ستارههای جدید است.
در همین بین، هابل میتواند با توانایی رصد فرابنفش خود به منجمان کمک کند تا ستارههای جدید و داغ را شناسایی کنند و به همراه دادههای آلما بتوانند تمام دادههایی که برای مطالعه ستارههای جدید نیاز دارند، به دست آورند. به علاوه، میتوانند در کنار همه آنها دادههای مورد نیاز برای ماموریتهای آینده تلسکوپ فضایی جیمز وب را نیز فراهم کنند.
