زحل ششمین سیاره از خورشید است. این بدان معناست که مشتری و اورانوس سیارات همسایه زحل هستند. علاوه بر این سیارات همسایه، زحل دارای قمرهای متعددی نیز هست.
زحل تنها سیارهای نیست که قمر دارد، اما میتوان در میان قمرهای متعدد این سیاره، زیباترین آنها را مشاهده کرد. سیاره زحل مانند مشتری، عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. حلقههای این سیاره نیز از تکههای یخ و سنگ ساخته شده است.
وقتی گالیله در دهه 1600 زحل را به کمک تلسکوپ دید، مطمئن نبود که چه چیزی میبیند. او در ابتدا فکر میکرد که به سه سیاره یا یک دسته سیاره نگاه میکند اما اکنون میدانیم که آن دسته سیارات، حلقهها یا به عبارات دیگر، سیارات اقماری زحل هستند.
زمان روی زحل
درحالیکه یک شبانه روز روی زمین 24 ساعت طول میکشد، باید بدانیم یک شبانه روز در زحل تنها 10.7 است. همچنین یک سال در زحل معادل با 29 سال زمینی است.
اقمار زحل
زحل را میتوان مانند سیاره مشتری یک غول گازی بزرگ دانست. زحل جو بسیار غلیظی دارد و هفت قمر اصلی آن را احاطه کردهاند.
جالب است بدانید زحل 53 قمر دارد. همچنین 29 قمر تائید نشده نیز وجود دارد که اخترشناسان درحال مطالعه روی آنها هستند. بدین ترتیب میتوان گفت زحل 82 قمر دارد که تنها هفت عدد از آنها به عنوان قمر اصلی شناخته میشوند.
نام این هفت قمر عبارت است از: تیتان، انسلادوس، میماس، تتیس، پایتوس، دیونه، رئا و هایپریون.
تیتان، بزرگترین قمر زحل
در این میان، تیتان بزرگترین قمر زحل است که در فاصله 1.2 میلیارد کیلومتری از خورشید واقع شده است. تصویر روز ناسا متعلق به این قمر است که در زیر مشاهده میکنید.
این قمر دارای متراکمترین اتمسفر در منظومه شمسی است. تیتان را میتوان یازدهمین جسم پرجرم در منظومه شمسی دانست. این اطلاعات ارزشمند را کاوشگر «کاسینی» در اختیار ما قرار داده است. کاسینی در 15 اکتبر 1997 به فضا پرتاب شد تا سیاره زحل را با دقت بررسی کند.
این کاوشگر در مدت زمان فعالیت خود، اطلاعاتی ارزشمند و تصاویری دقیق از این سیاره و اقمار آن در اختیار بشر قرار داد و درنهایت در سپتامبر 2017 با سقوط به درون جو این سیاره، به زندگی خود پایان داد.
