این دو نفر که جان دیسون و ریچارد اوتس نام داشتند، در فوریه سال ۱۸۶۹ بزرگترین قطعه طلای جهان را در ایالت ویکتوریای استرالیا کشف کردند. وزن این قطعه طلای آبرفتی، که به نام «غریبه خوش آمدی» معروف شد، به ۷۸ کیلوگرم میرسید و ۶۱ سانتی متر طول داشت.
این قطعه از ساختاری کریستالی و ظاهری غیرصیقلی برخوردار بود، چرا که در دمای بالا در اعماق زمین تشکیل شده بود.
این دو مرد تکه طلای کشفشده خود را به شهر دانولی بردند تا در بانک چارترد لندن وزن شود. از آنجا که در زمان کشف هیچ ترازویی وجود نداشت که بتواند قطعهای به این بزرگی را وزن کند، آهنگری در شهر آن را روی سندان خود گذاشت و سه تکه کرد.
تکههای شکسته این قطعه طلا پس از تحویل به بانک ذوب شد تا به شمش طلا تبدیل شود. خلوص این قطعه نیز حدود ۹۱ درصد تخمین زده میشد که در نتیجه از آن حدود ۷۱ کیلوگرم طلای خالص به دست آمد.
این شمش پس از آن از ملبورن به لندن فرستاده شد تا در خزانه بانک انگلستان نگهداری شود.
دو مرد یابنده نیز برای این قطعه طلا کمتر از ۱۰ هزار پوند دریافت کردند، در حالی که اگر امروز یک قطعه مشابه پیدا شود حدود ۲ میلیون پوند ارزش دارد.
اما یک قطعه طلای دیگر هم هست که علیرغم بزرگیاش شکسته نشده و اکنون به عنوان بزرگترین قطعه طلای موجود در دنیا در موزهای در برزیل نگهداری میشود.
این قطعه که «پپیتا کانا» نام دارد، در سپتامبر سال ۱۹۸۳ توسط معدنکاری به نام خولیو دو دئوس فیلهو در ایالت پارای برزیل کشف شد. این قطعه ۶۰.۸ کیلوگرم وزن دارد که ۵۲.۳ کیلوگرم آن طلای خالص است.
کارشناسان معتقدند پپیتا کانا به نوبه خود تکهای از یک قطعه طلای بزرگتر به وزن ۱۶۴.۱ کیلوگرم بوده است.
ظهور فنآوریهای مختلف در برخی از اکتشافات طلا نقش مهمی ایفا کرده است و باعث شده تا افراد بتوانند قطعات بزرگی را به دست بیاورند. یک قطعه طلای عظیم که در سال ۱۹۸۰ توسط کوین هیلیر در منطقه کینگوور ایالت ویکتوریای استرالیا یافت شد، در حال حاضر عنوان بزرگترین تکه طلای کشفشده توسط فلزیاب را به خود اختصاص داده است.
این قطعه خارقالعاده با وجود پیدا شدن در استرالیا، اکنون پس از فروش به قیمت بیش از یک میلیون دلار در کازینویی در لاس وگاس به نمایش گذاشته شده است. این تکه طلا ۲۷.۲ کیلوگرم وزن دارد.
۵۸۵۸
