بررسی آیفون ۱۷ پرو مکس؛ قهرمان استقامت یا غول بیاحساس؟
بررسی آیفون ۱۷ پرو مکس؛ قهرمان استقامت یا غول بیاحساس؟
سالهاست که در سکوت راهروهای کوپرتینو، جنگی داخلی میان طراحان و مهندسان اپل جریان دارد؛ نبردی بیپایان بر سر زیبایی و قدرت، فرم و عملکرد. طراحان بهدنبال خلق محصولاتی بینقص، مینیمال و چشمنواز هستند؛ دستگاههایی که پیشاز آنکه ابزار باشند، مجسمههایی هنری هستند. در سوی دیگر، مهندسان، این واقعگرایان بیاحساس (!) در پیِ شکستن مرزهای عملکرد، خنککنندگی و استقامت هستند؛ حتی اگر به قیمت قربانیکردن چند میلیمتر ضخامت یا چند گرم وزن تمام شود.
برای نخستینبار در تاریخ آیفون، بهنظر میرسد، مهندسان قاطعانه پیروز میدان شدهاند. حاصل این پیروزی، ابزاری بیرحمانه قدرتمند است که تلاشی برای دلبری نمیکند و تنها میخواهد «بهترین» باشد؛ اما آیا پیروزی فنی مهندسها، به قیمت از دست رفتن روح اپل تمام شده؟ در بررسی آیفون ۱۷ پرو، بهدنبال یافتن پاسخی برای همین پرسش هستیم.
با تشکر از بازرگانی سیب، مرکز خرید اقساطی محصولات اپل که آیفون ۱۷ پرو را برای بررسی دراختیار بیکینگ گذاشت.
آیفون ۱۷ پرو یک ارتقای سالانه نیست؛ بلکه تغییر مسیری تمامعیار است؛ تغییری که مجموعهای از تصمیمات جسورانه و بحثبرانگیز در پسِ خود دارد و اپل را وارد مسیری ناآشنا میکند. این دستگاه به بازاری با رقابت نفسگیر پا میگذارد؛ از یک سو، نسل قبل با طراحی تیتانیومی و باشکوهش سطح توقعات را به اوج رسانده و از سوی دیگر، رقبای اندرویدی بیوقفه در حال نوآوری هستند. اپل باید کار بزرگی انجام میداد؛ اما آیا تغییرات آیفون جدید، لزوماً همگی مثبت بودهاند؟
طراحی بحثبرانگیز و بدنه یکپارچه آلومینیومی
آیفون ۱۷ پرو مکس در نخستین مواجهه حس متناقضی القا میکند؛ سنگینی و ضخامت بیشتر در قیاس با نسل قبل، بلافاصله خود را نشان میدهد. آن میراث لوکس و خوشساخت تیتانیوم که لمسکردنش حسی از کیفیت و اعتبار را انتقال میداد، جای خود را به بدنهای یکپارچه از آلومینیوم آنودایزشده بخشیده؛ البته دستگاه همچنان همان حس مونتاژ دقیق و مهندسی کمنظیر اپل را منتقل میکند؛ اما آلومینیوم، هرچقدر هم باکیفیت باشد، حس پریمیوم و خاص تیتانیوم را ندارد.
