ایمپلنت مغزی جدید، افکار را در لحظه به گفتار تبدیل می‌کند

زنی در ایالات متحده تقریباً دو دهه پس از آنکه در ۳۰ سالگی دچار سکته در ساقه‌ی مغز شد و توانایی گفتار خود را از دست داد، به‌واسطه‌ی فرایندی نوآورانه در واسط مغز و رایانه (BCI) توانسته بار دیگر افکارش را به‌صورت آنی به کلمات تبدیل کند.

روش ابتکاری محققان آمریکایی با تحلیل فعالیت مغزی او در بازه‌های زمانی ۸۰ میلی‌ثانیه‌ای و تبدیل آن به نسخه‌ای مصنوعی از صدای خودش، موفق شد تأخیر آزاردهنده‌ای را که در نسخه‌های پیشین این فناوری وجود داشت، از میان بردارد.

برای افرادی که به دلیل بیماری‌هایی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) یا ضایعات در بخش‌های حیاتی دستگاه عصبی، ارتباط بین مغز و مرکز گفتارشان از بین رفته است، ایمپلنت‌های مغزی همراه با نرم‌افزارهای ویژه، نویدبخش بازگشت دوباره به توانایی برقراری ارتباط بوده‌اند.

تعدادی از پروژه‌های ترجمه‌ی گفتار BCI اخیراً پیشرفت‌های چشمگیری داشته‌اند که هدف هرکدام کاهش زمان صرف شده برای تبدیل گفتار از افکار است. بیشتر روش‌های موجود نیاز دارند تا ابتدا یک بخش کامل از متن را دریافت کنند تا نرم‌افزار بتواند معنای آن را تحلیل کند؛ این امر به تأخیرهای قابل‌توجهی میان آغاز فکر و تولید گفتار منجر می‌شود. تاخیر زیاد نه تنها غیرطبیعی است، بلکه می‌تواند برای کسانی که از چنین سیستم‌هایی استفاده می‌کنند خسته‌کننده و ناراحت‌کننده باشد.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و سانفرانسیسکو در گزارش خود می‌نویسند: «بهبود زمان تأخیر در ساخت گفتار و افزایش سرعت رمزگشایی برای داشتن مکالمه‌ای پویا و ارتباطی روان، امری ضروری است.» تیم پژوهشی به رهبری کیلو لیتل‌جان، مهندس علوم رایانه از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، توضیح می‌دهد این مسئله زمانی پیچیده‌تر می‌شود که در نظر بگیریم پخش صدای ساخته‌شده و درک آن از سوی کاربر و شنونده، به زمان بیشتری نیاز دارد.

بیشتر روش‌های فعلی در حوزه‌ی BCI مبتنی بر این هستند که کاربر به‌طور آشکار باید حرکات گفتاری را شبیه‌سازی کند تا سیستم، آموزش ببیند، حتی اگر صدایی تولید نشود. این فرایند برای افرادی که مدت‌هاست از مهارت گفتاری بی‌بهره یا از ابتدا با مشکلات گفتاری مواجه بوده‌اند، چالش‌برانگیز است؛ چرا که تأمین داده‌های کافی برای آموزش نرم‌افزارِ رمزگشای افکار به گفتار در این شرایط، دشوار و گاه غیرممکن است.