تینا مزدکی: بر اساس ادعای ایلان ماسک، بنیانگذار نورالینک، اولین فردی که تراشه این شرکت در مغز او قرار داده شده توانسته است از افکار خود برای حرکت دادن نشانگر ماوس یک کامپیوتر استفاده کند. با این حال یک مشکل وجود دارد! نورالینک هرگز مدرکی مبنی بر واقعیت این موضوع و یا برای دفاع از این ادعا منتشر نکرد و همین باعث شد محققان بر این باور باشند که ایلان ماسک بلوف میزند.
این نه تنها یک نوآوری جدید نیست، بلکه حتی اطلاعات دقیقی مبنی بر تایید آن و از آن بدتر مبنی بر ارزیابی ایمنی آن وجود ندارد. سمیر شیت، جراح مغز و اعصاب که در کالج پزشکی بیلور متخصص در فناوری عصبی کاشتهشده است، میگوید:«نورالینک فقط بخشهایی را به اشتراک میگذارد که میخواهند ما درباره آن بدانیم. نگرانیهای زیادی در این زمینه در جامعه وجود دارد.»
ماسک ماه گذشته در ایکس ادعا کرد که بیمار انسانی که ایمپلنت مغزی را دریافت کرده بود به خوبی بهبود مییابد. اما هر کسی که نورالینک را دنبال میکند میداند، دلیل خوب و قانع کنندهای برای نگرانی در مورد آنچه در پشت صحنه اتفاق میافتد وجود دارد.
در سال ۲۰۲۱، نورالینک چگونگی کار این تراشه را با کار گذاشتن دو دستگاه بیسیم از آن در مغز میمونی به نام «پیجر» نشان داده بود. این دستگاهها به پیجر امکان میدادند نشانگر را با افکار خود کنترل کند و یک بازی به نام «مایند پونگ» را انجام دهد. با در نظر گرفتن ادعاهای این شرکت، باید گفت که افشارگریهای وحشتناکی در مورد رفتارش با میمونها وجود دارد.
اسناد فاش شده نشان میدهد که چگونه ایمپلنتها منجر به صدمات بیشماری از جمله پاره شدن مغز میمون و ایجاد تورم شدید مغزی آنها شده است. در بسیاری از موارد، میمونها آخرین روزهای زندگی خود را در عذابی بیهوده سپری کردند که به گفته کارشناسان میتوان از آن جلوگیری کرد. شیث با تکرار این نگرانیهای ایمنی گفت که محققان در مورد تواناییهای نورالینک، هنوز شک دارند. او خاطرنشان کرد که تا کنون تنها فیلمی از عملکرد آن به شکل ساختگی دیدهایم که بیش از یک سال پیش بود. در واقع، هنوز تایید نشده است که آیا روی بیمار انسانی استفاده شده است یا خیر.
جزئیات مرتبطی که سوالاتی را در مورد قابلیت های نورالینک ایجاد میکند، گزارش دیگری از یک میمون با ایمپلنت مغزی خراب است. بر اساس کالبد شکافی میمون، مشخص شد که دستگاه به حدی شل شده بود که پیچهای متصل به جمجمه را میشد به راحتی بیرون آورد. این آزمایشها چندین سال پیش انجام شد، بنابراین به خاطر بیمار میتوان امیدوار بود که نورالینک با اقدامات خود از آن زمان تاکنون ایمنتر شده است. با این حال، بر اساس جزئیات ناچیز تا کنون، همچنین مشخص نیست که نورالینک کاری پیشگامانه انجام داده باشد.
بر اساس گفتههای بولو آجیبویه، محقق رابط کامپیوتری مغز در دانشگاه کیس وسترن رزرو، کنترل ماوس توسط انسان چیز جدیدی نیست. او خاطرنشان میکند که اولین انسانی که نشانگر را با ایمپلنت مغزی کنترل کرد در سال 2004 بود و آزمایشها بر روی میمونها مدتها بعد چنین چیزی را نشان دادند. در عین حال، پروژههای کاشت مغزی دیگر به بیماران کاملاً فلج اجازه میدهد تا از طریق یک آواتار دیجیتال تنها با استفاده از ذهن خود ارتباط برقرار کنند یا پروتزهای روباتیک تغییر دهنده زندگی را کنترل کنند. او میگوید:«هرچه تعداد شرکتهای بیشتری در BCI انسانی مشارکت داشته باشند، برای پیش بردن چنین زمینهای بهتر است.»
منبع: futurism
۵۸۳۲۳
