ایستگاه فضایی بین المللی چگونه نابود میشود؟
ایستگاه فضایی بین المللی چگونه نابود میشود؟
مجله خبری بیکینگ – ناسا و شرکای آن در بین سالهای ۱۹۹۸ و ۲۰۱۰ نزدیک به ۳۰ ماموریت را انجام دادند تا ماژولهای مختلف به ارزش ۹۰۰ هزار پوند را که ایستگاه فضایی بینالمللی ۱۰۰ میلیارد دلاری را تشکیل داد به مدار ببرند. اما در پایان این دهه و با گذشت بیش از ۳۰ سال پس از ارسال اولین محموله ایستگاه فضایی بین المللی به فضا این ایستگاه به پایان عمر مفید خود خواهد رسید و به نفع یک کادر جدید و خصوصی از ایستگاههای تحقیقاتی مداری از رده خارج خواهد شد.
بر اساس گزارش انگجت، مشکلی که ناسا با آن مواجه شده این است که پس از آنکه ایستگاه فضایی رسما غیر قابل استفاده شد، باید با آن چه کرد؟ زیرا اینطور نیست که بتوانیم آن را در جایی که قرار دارد به حال خود رها کنیم. بدون محمولههای پیشران برای نگه داشتن ایستگاه در مسیر کنترل شده، مدار ایستگاه فضایی بینالمللی نهایتا به نقطهای تنزل مییابد که حرکت رو به جلو برای غلبه بر اثرات اتمسفر کافی نیست و به همین خاطر به زمین بازمیگردد؛ بنابراین ناسا قصد دارد خودش آن را به سمت زمین هدایت کند.
ناسا با از بین بردن زبالهها از طریق سوزاندن در اتمسفر غریبه نیست. این آژانس فضایی مدتهاست که از این روش برای دفع زبالهها و ماهوارههای بلا استفاده بهتره برده است. هم ایستگاه فضایی اسکای لب آمریکا و هم ایستگاه فضایی میر روسیه به این ترتیب از رده خارج شدند.
اسکایلب اولین ایستگاه فضایی آمریکا بود که تنها ۲۴ هفته مورد استفاده قرار گرفت. هنگامی که آخرین خدمه فضانوردان در اوایل سال ۱۹۷۴ از این ایستگاه جدا شدند، اسکایلب به مدار دورتری فرستاده شد و انتظار میرفت که تا دهه ۱۹۸۰ در آنجا باقی بماند، اما افزایش فعالیتهای خورشیدی باعث شد که این ایستگاه در سال ۱۹۷۹ غیر قابل استفاده شود.
در سال ۱۹۷۸، ناسا ایده استفاده از شاتل فضایی را برای کمک به انتقال اسکایلب را در نظر گرفت، اما وقتی مشخص شد که ساخت شاتل به موقع به پایان نمیرسد از انجام آن منصرف شد.
این آژانس همچنین پیشنهاد منفجر کردن ایستگاه را با موشک در حالی که هنوز در مدار است رد کرد. این ایستگاه در نهایت در ۱۱ ژوئیه ۱۹۷۹ سقوط کرد، اگرچه به همان سرعتی که ناسا پیش بینی کرده بود در جو نسوخت؛ این امر باعث شد که چند قطعه نسبتاً بزرگ زباله در نقاط دیگری از زمین فرود آید.
تجربه اندوزی ناسا از نابودی ایستگاه های فضایی میر و اسکایلب
خروج ایستگاه فضایی میر از مدار زمین بسیار روانتر پیش رفت. این ایستگاه پس از ۱۵ سال خدمت در ۲۳ مارس ۲۰۰۱ طی سه مرحله سقوط کرد. ابتدا مدار آن تا ارتفاع ۱۴۰ مایلی پایین آورده شد و سپس فضاپیمای Progress M۱-۵ که به طور خاص برای کمک به خروج از مدار ایستگاه طراحی شده است به میر متصل شد. ۲۲ دقیقه پس از این اتصال این فضاپیما، میر را دقیقاً بر فراز پهنهای دور از اقیانوس آرام، در شرق فیجی، پایین آورد.
برای نابودی ایستگاه فضایی هم، ناسا برنامهای دارد. البته مطالعهای که در سال ۱۹۹۸ توسط دفتر یکپارچهسازی ماموریت ISS انجام شد، نشان داد که ورود کنترلنشده به جو زمین احتمالا تلفات غیرقابل قبولی را به همراه خواهد داشت.
کرک شیرمن، معاون مدیر برنامه ایستگاه فضایی ناسا میگوید: ما روی طرحها کار کرده ایم و برنامهها را به صورت دورهای به روز میکنیم. هرگز نمیخواهیم در موقعیتی باشیم خارج کردن ایستگاه فضایی از مدار برای ما کار دشواری باشد.
برنامهها برای از رده خارج کردن ایستگاه فضایی حدود یک سال قبل آغاز شده است سخنگوی ناسا، لیا چشیر در سال ۲۰۲۱ از طریق ایمیلی اعلام کرده بود که ناسا به همکاری با شرکای بینالمللی خود برای اطمینان از ایمنی طرح خروج ایستگاه فضایی از مدار ادامه میدهد و در حال بررسی تعدادی از گزینهها است.
بیشتر بخوانید
- فضاپیمای باری ناسا در مدار زمین قرار گرفت + فیلم
انتهای پیام/
