اگر جهان یک شبیه‌سازی باشد، آیا گرانش این راز بزرگ را برملا می‌کند؟

اگر ما در شبیه‌سازی کامپیوتری زندگی می‌کردیم، آیا می‌توانستیم تشخیص بدهیم که در شبیه‌سازی هستیم؟ این پرسشی است که به‌سختی می‌توان پاسخ داد؛ اما «ملوین ووپسون»، فیزیکدان از دانشگاه پورتسموث بریتانیا معتقد است که ممکن است سرنخی دراین‌باره یافته باشد. بر اساس تازه‌ترین پژوهش او، گرانش ممکن است حاصل فرآیندهای محاسباتی درون جهان باشد؛ فرآورده‌ای جانبی از تلاش جهان برای حفظ نظم اطلاعات و ماده در فضا و زمان.

ووپسون به‌نقل از ساینس‌آلرت می‌گوید: «یافته‌هایم در مطالعه با این فرضیه تطابق دارند که جهان ممکن است کامپیوتری عظیم باشد یا اینکه واقعیت ما ساختاری شبیه‌سازی‌شده است. درست همان‌طور که کامپیوترها تلاش می‌کنند فضا را ذخیره کنند و کارایی را بالا ببرند، جهان هم ممکن است چنین کاری بکند. بر اساس این دیدگاه جدید، گرانش صرفا نیرویی کششی نیست، بلکه زمانی رخ می‌دهد که جهان سعی در حفظ نظم داشته باشد.»

‌اینکه آیا ما در شبیه‌سازی زندگی می‌کنیم یا نه، عملاً چیزی را در مورد زندگی یا وجودمان تغییر نمی‌دهد؛ اما تلاش برای کنار زدن لبه‌های واقعیت و دیدن نقاطی که رفتار آن ممکن است با شبیه‌سازی هم‌پوشانی داشته باشد، می‌تواند نکاتی را درباره‌ی ماهیت جهانی که در آن زندگی می‌کنیم به ما بیاموزد.

ملوین ووپسون چندین سال است که این مسیر را دنبال می‌کند و مدام با پرسش و آزمایش در تلاش است تا به نتایجی برسد. در سال ۲۰۲۲، او و همکار ریاضیدانش سربان لپاداتو از مؤسسه‌ی ریاضیات، فیزیک و نجوم جِرمایا هاروکس، قاعده‌ای به نام قانون دوم اینفودینامیک را ارائه دادند که چارچوبی برای درک رفتار شبیه‌سازی‌گونه‌ی جهان به شمار می‌رود.

چارچوب یادشده بر پایه‌ی «قانون دوم ترمودینامیک» استوار است؛ قاعده‌ای که بیان می‌کند هر فرآیند طبیعی در جهان باعث از دست‌رفتن انرژی قابل استفاده و افزایش بی‌نظمی سیستم یا همان آنتروپی می‌شود. در مقابل، قانون دوم اینفودینامیک مستلزم آن است که «آنتروپی اطلاعات» باید یا در همان سطح باقی بماند یا حتی با گذشت زمان کاهش یابد.