به گزارش خبرگزاری بیکینگ، خبرگزاری eurasiantimes در گزارشی به توانمندیهای موشک سجیل پرداخته است؛ در این گزارش آمده است:«در تاریخ ۱۸ ژوئن، منابع رسمی در دولت ایران برای نخستین بار استفاده از موشکهای بالستیک میانبرد سجیل علیه اهداف اسرائیلی را گزارش دادند. این اقدام بخشی از مرحله سوم عملیات «وعده صادق» بود که از شبانگاه ۱۳ ژوئن توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در واکنش به حملات هوایی اسرائیل آغاز شد.»
موشک سجیل که از اوایل دهه ۱۳۸۰ (۲۰۰۰ میلادی) توسعه یافت، از نخستین موشکهای ایران بود که از پیشران سوخت جامد استفاده میکرد. این ویژگی باعث میشود موشکها بهصورت آماده بهکار و سوختگیریشده ذخیره شوند و در نتیجه زمان آمادهسازی پرتاب بسیار کاهش یابد. این مزیت، احتمال هدف قرار گرفتن موشک توسط هواپیماهای متخاصم را کاهش میدهد.
تخریب در تلآویو پس از حملات موشکی ایران
اولین آزمایش پرتاب سجیل در سال ۱۳۸۷ انجام شد و این موشک از میانه دهه ۱۳۹۰ وارد خدمت شد. این موشک در هر دو مرحله خود از سوخت جامد استفاده میکند، بردی حدود ۲۵۰۰ کیلومتر دارد و میتواند محمولهای تا ۷۰۰ کیلوگرم حمل کند، رقمی که از نسخههای اولیه هواسونگ-۱۰ نیز بالاتر است.
برخی منابع گزارش دادهاند که موشکهای شلیکشده اخیر به سرجنگیهای خوشهای (submunitions) مجهز بودهاند، موضوعی که چندین رسانه اسرائیلی نیز آن را تأیید کردهاند.
سجیل یکی از محرمانهترین برنامههای موشکی ایران بوده است. سجیل از کلاهک بازگشتپذیر مانورپذیر (MARV) استفاده میکند تا از سامانههای دفاع هوایی دشمن عبور کند.
۲۲۷۲۲۷
