از زمانی که نیویورک تایمز در سال 2017 از وجود «برنامه پیشرفته شناسایی تهدید هوافضا» (AATIP) توسط آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا (DIA) خبر داد، بسیاری درباره بخشهای مختلف این برنامه از تحقیق درباره بشقاب پرندهها گرفته تا شنلهای نامرئیکننده و حفاری با بمب هستهای در ماه کنجکاو بودهاند. برخی از این شایعات صحیح و برخی به کلی غلط بودند. حالا پروندهای 1600 صفحهای درباره این برنامه منتشر شده که اطلاعات عجیب و حیرتآوری را درباره مطالعات محرمانه این مرکز نشان میدهد.
بر اساس اسنادی که آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا به دنبال درخواست خبرگزاری Vice مبتنی بر قانون آزادی اطلاعات (FOIA) برای این رسانه فرستاده، میتوانیم ببینیم که این برنامه تا پیش از تعطیلی چه تحقیقات عجیب و غریبی انجام داده است. برخی از این اسناد پیشتر در سایتهایی مثل The Black Vault و ردیت دست به دست میشدند. نشریه The Sun هم چند هفته پیش بخشی از این اسناد را از طریق FOIA به دست آورد و منتشر کرد.
یکی از سخنگویان آزمایش اطلاعات دفاعی آمریکا قبلا گفته بود که برنامه AATIP تقریبا همان «برنامه استفاده از سیستمهای تسلیحاتی پیشرفته هوافضا» (AAWSAP) بوده است: «AATIP نام کل برنامه بود. AAWSAP نام قراردادی بود که برای تولید گزارشهای فنی ذیل AATIP به DIA اعطا شد.» برنامه AATIP در سال 2017، به دنبال انتشار ویدیوهای مربوط به اشیاء پرنده ناشناس توسط «لوئیس الیزاندو»، مدیر سابق این برنامه به شهرت رسید.
در این سند جدید 1600 صفحهای مجموعهای از تحقیقات علمی، قراردادها، فایلهای ارائه و یادداشتهایی در ارتباط با این برنامه دیده میشود. همچنین، میتوان اسنادی را مشاهده کرد که به دست یا برای سناتور سابق «هری راید» نوشته شده است. او مسئول خلق این برنامه بود. در این اسناد به جلساتی درباره AATIP یا AAWSAP اشاره شده که در آنها له یا علیه برخی تحقیقات یا قراردادهای این برنامه صحبت شده بود.
در بسیاری از موارد، اسنادی که پیرامون استفاده تئوری از برخی فناوریهای خاص برای آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا آماده شده، توسط فرد یا نهادی تنظیم شده که نام آنها حذف شده است. خبرگزاری Vice برای کمک به شفافیت و فعالیت محققان این اسناد را به طور کامل برای دانلود منتشر کرده است.
برنامه آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا شامل چه تحقیقاتی بود؟
اسناد منتشر شده به وضوح اعلام میکند که برنامه AAWSAP بر مطالعه پیرامون استفاده دفاعی و نظامی از مجموعهای از فناوریهای بحثبرانگیز مثل شنل نامرئی، کرمچالههای قابل عبور، دروازههای ستارهای، انرژی منفی، انرژی تاریک، دستکاری دیگر ابعاد، پادگرانش، ارتباطات موج گرانشی با فرکانس بالا و استفاده از انفجارهای هستهای برای ایجاد تونل در ماه تمرکز دارد.
محققان در یکی از این اسناد درباره شنل نامرئی میگویند این فناوری نمیتواند بهطور کامل دستگاهها را نامرئی کند، چون برای انجام این کار به موادی نیاز است که سرعت نور در آنها به بینهایت برسد. ولی فناوری نامرئیکنندهای که دستگاهها را در مقابل حسگرهای مبتنی بر ریزموجها مثل رادارها و حسگرهای حرکتی مخفی کند، با فناوریهای موجود قطعا در دسترس قرار دارند.
پژوهشگران در سند دیگری پیرامون پیشرانش جرم منفی طرحی برای کشف فلزات فوق سبک در مرکز ماه را مطرح کردهاند که میتوانند به اندازه فولاد مستحکم اما 100 هزار برابر سبکتر باشند. با این حال، نویسندگان اعلام کردهاند که برای رسیدن به مرکز ماه بهتر است با انفجارهای هستهای تونلی در پوسته و گوشته این کره ایجاد کرد.
با توجه به اطلاعات موجود، به نظر نمیرسد که هیچکدام از این پروژهها هرگز حتی به واقعیت نزدیک شده باشد. ولی محتوای این اسناد از دو جهت اهمیت دارد: اول، چون این مطالعات در نوع خود بسیار عجیبند؛ دوم، چون AATIP و AAWSAP بخش عمده این مطالعات را خودشان انجام نمیدادند. این برنامه بهطور عمده وابسته به قراردادی با یکی از واحدهای یک شرکت خصوصی به نام Bigelow Aerospace Advanced Studies (BAASS) بود که تحت مالکیت «رابرت بیگلو» قرار داشت. BAASS هم اکنون تعطیل شده اما Bigelow Aerospace همچنان به فعالیت خود ادامه میدهد.
نقش مشکوک پیمانکار پروژه در همکاری با وزارت دفاع آمریکا
بیگلو یکی از دوستان نزدیک هری راید بود و برای خلق برنامه AATIP تلاش زیادی کرد. او مالک مزرعه معروف «اسکینواکر» است که طرفداران یوفوها آن را بهعنوان محل فعالیتهای ماوراءالطبیعه میدانند. بیگلو همچنین علاقه زیادی به موضوع حیات پس از مرگ دارد. راید ظاهرا حدود شش ماه پس از تاسیس BAASS صندوقی را برای تامین سرمایه AATIP به وجود آورد و پیشنویس قرارداد AAWSAP را نوشت. BAASS تنها پیمانکار این قرارداد بود و ظاهرا در یک سال اول قرارداد حدود 10 میلیون دلار بودجه دریافت کرد.
بهعلاوه، این اسناد سوالات بیشتری را درباره تخصیص میلیونها دلار بودجه به مجموعهای از برنامهها مطرح میکند که اطلاعات زیادی بهصورت عمومی از آنها در دسترس نیست. عناوین 38 پروژه تحقیقاتی ذیل برنامه AAWSAP در سال 2019 از طریق FOIA توسط «استیون افترگود» منتشر شد. افترگود بهعنوان رئیس پروژه محرمانگی دولت در فدراسیون دانشمندان آمریکاست، میگوید:
«کل فرآیند قراردادها در این برنامه از ابتدا تا انتها غیرطبیعی بود. [قرارداد AAWSAP] ظاهرا برای پیمانکار قرارداد خوبی بود، اما بهسختی میتوان گفت که ارتش یا شهروندان از خرج این هزینه سودی به دست آورده باشند.»
هری راید در سال 2020 گفته بود آنچه تا آن زمان منتشر شده، صرفا بخش کوچکی از چیزهایی است که پنتاگون درباره یوفوها و فناوریهای پیشرفته میداند. او در آن زمان به Vice گفته بود باور دارد که اطلاعات بیشتری باید بهصورت عمومی منتشر شود. با این حال، اسنادی که اکنون منتشر شده، نشان میدهد که خود راید حداقل در یک برهه زمانی سعی داشت این برنامه را به شدت محرمانه نگه دارد.
او در سال 2009 در نامهای به وزیر دفاع وقت نوشت: «با توجه به نرخ موفقیت کنونی، تداوم مطالعه درباره این موضوعات احتمالا به دستاوردهای فناورانهای منجر خواهد شد که در کوتاه مدت نیازمند محافظتهای بسیار زیاد است.» او همچنین وعدههای زیادی را درباره پتانسیلهای AATIP برای آمریکا ارائه کرده بود: «نتایج برنامه AATIP در نهایت نه فقط به نفع دولت ایالات متحده است بلکه معتقدم بهطور مستقیم به شیوههایی به نفع وزارت دفاع خواهد بود که انتظارش نمیرود. بینش فنی و توانمندیهایی که از این برنامه به دست میآید به ایالات متحده اجازه میدهد برتری واضحی نسبت به هرگونه تهدید خارجی داشته باشد و جایگاه خود را بهعنوان رهبر جهان حفظ کند.»
به نظر میرسد در آینده اسناد بیشتری درباره این پروژههای محرمانه و شگفتآور منتشر خواهد شد. همچنین، نشریه Vice وعده داده که در هفتههای پیش رو بررسیهای بیشتری درباره تعدادی از این پروژهها داشته باشد و گزارشهای بیشتری در این باره منتشر کند.
