به گزارش بیکینگ، قبل از اینکه به این موضوع بپردازیم، باید بگوییم که سفرهای هوایی از امنترین روشهای حمل و نقل هستند. براساس تجزیه و تحلیل شورای امنیت ملی ایالات متحده از دادههای سرشماری، احتمال مرگ در هواپیما یک در ۲۰۵.۵۵۲ است. و این در مقایسه با آمار تصادفات جادهای و مرگ با خودرو که آمار آن یک در ۱۰۲ است، بسیار ناچیز است.
شاید علاقه ما به اخبار مربوط به سقوط هواپیما از این باشد که بخواهیم بدانیم چرا این حوادث اتفاق میافتند و یا اینکه احتمال وقوع دوباره آنها چقدر است؟ که البته شاید این چیز بدی نباشد؛ نگرانی ما باعث میشود که این حوادث غمانگیز به طول کامل و دقیق بررسی شوند تا از اتفاق افتادن دوباره آنها جلوگیری شده و نهایتا به امن بودن سفرهای هوایی کمک شود.
اگر بخواهیم صادقانه صحبت کنیم، زمانی که سوار یک پرواز تجاری میشوید، نیازی به نگرانی در مورد ایمنی پرواز نیست. اما اگر هنوز این سوال که کدام صندلیها در هواپیما امنتر هستند در سر شما میچرخد، ادامه مطلب را بخوانید.
صندلیهای وسط در عقب هواپیما
البته باید بگوییم که ماهیت سوانح هوایی به گونهای است که ممکن است با هیچگونه پیشبینی و استانداردی مطابقت نداشته باشد. در سقوط پرواز «یونایتد فلایت ۲۳۲» که در سیوکس سیتی، ایالت آیووا اتفاق افتاد، ۱۸۴ مسافر از مجموع ۲۶۹سرنشین هواپیما از این حادثه جان سالم به در بردند. و بیشتر سرنشینان، در قسمت جلوی هواپیما و پشت قسمت فرست کلاس نشسته بودند.
با اینوجود، طبق تحقیقات انجام شده توسط TIME که به بررسی دادههای سوانح هواپیمایی در طی ۳۵ سال پرداخته، نشان داده شد که صندلیهای وسط در ردیف عقب هواپیما با آمار ۲۸٪ کمترین میزان مرگ و میر را داشتهاند. در حالیکه این آمار در صندلیهای راهروهای میانی به ۴۴٪ میرسد.
این یک مسئله منطقی است. نشستن در کنار ردیفهای خروجی، همیشه سریعترین راه خروج را در مواقع اضطراری فراهم میکند، به شرط اینکه در آنجا آتش وجود نداشته باشد. اما از آنجایی که سوخت هواپیما در بالها ذخیره میشوند، بنابراین ردیفهای خروج در وسط هواپیما، امنترین جا در هواپیما نیستند.
همچنین نزدیک بودن به جلو هواپیما به این معناست که شما زودتر از افرادی که در انتهای هواپیما هستند آسیب میبینید. در مورد اینکه چرا صندلیهای وسط امنتر از صندلیهای کنار پنجره و راهرو هستند هم باید بگوییم که به این دلیل است که افرادی که در کنار شما قرار میگیرند، مانند حائلی از شما محافظت خواهند کرد.
برخی موارد اورژانسی بدتر از بقیه هستند
البته میزان نجاتیافتن و بقا به نوع حادثه نیز بستگی دارد. مثلا در برخورد با یک کوه، عموما افراد شانسی برای زنده ماندن نخواهند داشت. در حادثه غم انگیزی که در سال ۱۹۷۹ در نیوزلند اتقاق افتاد، پرواز TE۹۰۱ هواپیمایی نیوزلند در دامنه کوه اربوس در قطب جنوب سقوط کرد و ۲۵۷ مسافر و خدمه آن کشته شدند.
همچنین فرود آمدن در دماغه اقیانوس نیز شانس زنده ماندن را کاهش میدهد. همانطور که در پرواز۴۴۷ هواپیمایی فرانسه در سال ۲۰۰۹ تمامی ۲۲۸ مسافر و خدمه هواپیما جان خود را از دست دادند.
خلبانها برای به حداقل رساندن خطرات احتمالی در مواقع اضطراری به بهترین شکل ممکن آموزش دیدهاند. آنها تلاش میکنند تا به کوه برخورد نکنند و با پیدا کردن یک سطح صاف و هموار، تا حد امکان فرودی عادی داشته باشند. تکنیک فرود آمدن بر روی آب نیز نیاز به ارزیابی شرایط سطح آب و تلاش برای فرود آمدن بین موجها با زاویه فرود معمولی دارد.
هواپیماها به گونهای طراحی شدهاند که بتوانند در مواقع اضطراری، بسیار مقاوم باشند. در واقع دلیل اصلی اینکه خدمه پرواز از ما میخواهند تا کمربندهای خود را بسته نگه داریم، خطر سقوط نیست، بلکه «چالههای هوایی» هستند که در ارتفاع بالا، در هر زمانی ممکن است اتفاق بیافتند. این یک پدیده آب و هوایی است که میتواند بیشترین آسیب را به مسافران و هواپیما وارد کند.
سازندگان در حال طراحی هواپیماهای جدید با مواد کامپوزیتی بیشتری هستند که قادر به تحمل بیشتر استرس پرواز(تنش نیروهای داخلی) باشند. در این طراحیها، بالهای هواپیما سخت و محکم نیستند، بلکه منعطف هستند تا بتوانند با جذب بارهای شدید، از شکسته شدن در امان باشند.
آیا نوع هواپیما مهم است؟
مسلما بله. اما متغیرهای خاصی نظیر تاثیر سرعت هوا، میتواند در هواپیماهای مختلف، تفاوت ایجاد کند. با این حال فیزیک پرواز در تمام هواپیماها کمابیش یکسان است.
اما به طور کلی، از آنجایی که در ساختار هواپیماهای بزرگتر، مواد بیشتری استفاده میشود، آنها استحکام بیشتری خواهند داشت و در برابر فشار در ارتفاع و در مواقع اضطراری نیز مقامتر خواهند بود. اما این موضوع نیز بستگی به میزان و شدت موقعیت اضطراری پیش آمده دارد.
ولی این بدان معنا نیست که پرواز بعدیتان را با بزرگترین هواپیمای ممکن رزرو کنید. همانطور که گفته شد سفرهای هوایی همچنان جزو امنترین روشها برای سفر هستند. بنابراین پیشنهاد میکنیم که به جای فکرهای منفی به این فکر کنید که در راه چه فیلمی را میخواهید تماشا کنید و امیدوار باشید که مرغ تمام نشود تا مجبور باشید میگو بخورید!
منبع:ScienceAlert
۵۸۵۸
