افزایش چشمگیر بیماری‌های مزمن در کودکان درطول ۲۰ سال گذشته

براساس مطالعات جدید، کودکان در ایالات متحده به‌طور فزاینده‌ای از بیماری‌های شدید یا مزمن رنج می‌برند که بسیاری از آن‌ها قابل‌پیشگیری هستند و ممکن است تا بزرگسالی همراهشان باقی بمانند.

یافته‌ها‌ی مطالعه‌ی جدید از بررسی طولانی‌مدت روی بیش از ۲۳۰ هزار کودک و نوجوان به دست آمده است که در آن خانواده‌هایشان گزارش داده‌اند که آیا فرزندشان به بیماری‌های مزمن مانند آسم یا محدودیت‌های عملکردی مانند اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD) مبتلا هستند یا خیر.

بر اساس نتایج، درصد کودکانی که با هر یک از بیماری‌های یادشده یا محدودیت‌ها سر و کار دارند از حدود ۲۳ درصد در سال ۱۹۹۹ به بیش از ۳۰ درصد در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته است. این بدان معناست که تقریباً از هر سه کودک و نوجوان، یک نفر با مشکلات شدید سلامتی یا محدودیت‌های عملکردی زندگی می‌کند.

بر اساس داده‌های بررسی در کودکان ۵ تا ۱۷ ساله، افزایش بیماری‌های مزمن عمدتاً ناشی از اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD/ADD)، اوتیسم و آسم بوده است. در حالی که در جوانان ۱۸ تا ۲۵ ساله، درصد بیشتری از این افزایش به آسم، تشنج یا صرع، و پیش‌دیابت مربوط می‌شود.

در همین حال، افزایش محدودیت‌های عملکردی در کودکان عمدتاً ناشی از مشکلات گفتاری، اختلالات اسکلتی-عضلانی، افسردگی، اضطراب، مشکلات عاطفی یا سایر اختلالات روانی بوده است. این نتایج نشان می‌دهد که گروهی از افراد نادیده گرفته شده‌اند و به خدمات کافی دسترسی ندارند.

آمار، نشان‌دهنده تعداد زیادی از کودکانی است که با افزایش سن به مراقبت‌های مداوم نیاز خواهند داشت. با این حال، مطالعات گذشته نشان می‌دهند که پزشکان در آمریکا آمادگی کافی برای درمان بیماری‌هایی که از دوران کودکی منشأ گرفته‌اند، ندارند.

در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۴، محققان نوشتند که با بزرگ‌شدن و هنگام انتقال از مراقبت‌های بهداشتی کودکان به مراقبت‌های پزشکی بزرگسالان، بسیاری از نوجوانان مراقبت‌های پزشکی متناسب با سن خود را دریافت نمی‌کنند و در این دوران حساس در معرض خطر قرار دارند.

برای درک علت واقعی افزایش بیماری‌های مزمن در کودکان، تحقیقات دقیق‌تری لازم است. به گفته ویسک و شارما، احتمالاً عوامل متعددی در این روند نقش دارند که شامل «تعامل پیچیده بیولوژی فردی، شرایط اجتماعی و محیطی، و سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی» می‌شود. زمانی که این دو نویسنده، متغیرهای اجتماعی-اقتصادی مختلف را که ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارند، بررسی کردند، دریافتند که اختلافات قابل‌توجهی وجود دارد. کودکان مبتلا به بیماری‌های مزمن بیشتر در خانواده‌های فقیر زندگی می‌کنند، والدین آن‌ها بیکار هستند، یا تحت پوشش بیمه‌های عمومی و نه خصوصی، قرار دارند.

مطالعه در مجله‌ی Academic Pediatrics منتشر شده است.