آیا در دوران باستان کسی تا ۱۰۰ سالگی عمر می‌کرد؟
آیا در دوران باستان کسی تا ۱۰۰ سالگی عمر می‌کرد؟
احتمال گرامی‌داشت تولد صد سالگی از زمان انقلاب صنعتی به شکل چشمگیری افزایش یافته است. بااین‌حال تعداد مطلق صدساله‌ها با آمار کمتر از ۱۰۰ نفر به ازای یک میلیون نفر در سراسر جهان هنوز بسیار پائین است. با توجه به این موضوع، دریافت نامه‌‌ی تبریک تولد صد سالگی از سوی یک پادشاه به نظر عجیب می‌رسد، گرچه عمر طولانی امپراطورهای باستانی هنوز موضوع بحث و بررسی است.دانشمندان در جستجویی درباره‌ی مسن‌ترین افراد ماقبل تاریخی به این موضوع اشاره کرده‌اند که طول عمر انسان در طول دوره‌ی ۳۰۰ هزار ساله‌ی تکاملش تقریبا دوبرابر شده است. به‌گونه‌ای که اسکلت انسان‌های خردمند و نئاندرتال علائم بیشتری از سنین پیری را در مقایسه با گونه‌های هومونید (انسانیان) نشان می‌دهند. امید به زندگی دوباره پس از سده‌ی ۱۸۰۰ با توجه به پیشرفت‌های پزشکی و استانداردهای زندگی پس از انقلاب صنعتی دو برابر شد.در اینجا لازم است به تفاوت امید به زندگی و طول عمر اشاره کنیم. امید به زندگی معیاری از میانگین سن مرگ در یک جمعیت است؛ در حالی‌که طول عمر، حداکثر سن قابل دستیابی توسط یک فرد معین را نشان می‌دهد. تصور می‌شود که امید به زندگی در بخش عمده‌ای از تاریخ بشر عمدتا به دلیل نرخ بالای مرگ‌ومیر نوزدان، بسیار پایین بوده است.
مجله خبری بیکینگ
