به گزارش خبرگزاری بیکینگ، آنها در نور مرئی به طور غیرمعمول آبی هستند، که آنها را از دیگر کهکشانهای پر ستاره که نور مادون قرمز بیشتری ساطع میکنند، متمایز میکند. اخترفیزیکدانان کهکشانهای فشرده را مطالعه میکنند زیرا آنها معادل نسبتاً نزدیکی برای کهکشانهای کیهان اولیه فراهم میکنند. این بدان معنی است که کهکشانهای فشرده میتوانند به دانشمندان کمک کنند تا در مورد شکل گیری و تکامل کهکشانها که ممکن است میلیاردها سال پیش اتفاق افتاده است بیاموزند.
هابل از ESO 185-IG013 که نام علمی این کهکشان است، در طول موجهای فرابنفش، مرئی و مادون قرمز تصویربرداری کرد تا جزئیات گذشته را آشکار کند. صدها خوشه ستارهای جوان که بسیاری از آنها کمتر از 100 میلیون سال سن دارند، کهکشان را پر میکنند. تعداد زیادی از خوشههای ستارهای تنها 3.5 میلیون سال سن دارند، در مقایسه با مقیاس زمانی جهان ما، آنها نوزادانی بیشتر نیستند. دانشمندان پیشبینی میکنند که بسیاری از این جوانترین خوشهها دوام نمیآورند، زیرا خوشههای جوان اغلب پس از دفع بیش از حد گازشان از بین میروند. تعداد زیاد خوشههای ستارهای جوان نشان میدهد که این کهکشان بخشی از یک برخورد و ادغام کهکشانی اخیر بودهاست. ساختار آشفته کهکشان، که احتمالاً از فعل و انفعالات گاز و غبار در طول برخورد رخ داده است، نشانه دیگری است. این ادغام سوخت زیادی را برای تشکیل ستارگان در اختیار سیستم قرار داد که امروزه نیز ادامه دارد.
ESO 185-IG013 همچنین حاوی یک پوسته جزر و مدی است، درخشش پراکندهای که مرکز آن را احاطه کردهاست، یک سیگنال رایج از ادغام کهکشانها است. دانشمندان بر این باورند که در یک ادغام کهکشانی، کهکشان کوچکتر از دو کهکشان متقابل توسط کهکشان بزرگتر مختل میشود و بیشتر مواد خود را از دست میدهد. در این فرایند مادهای آزاد میشود که سپس دوباره توسط گرانش کهکشان بزرگتر به داخل کشیده میشود. ناحیه متراکمی که مواد در آن جا به جا میشوند، پوسته نامیده میشود و شامل خوشههای ستارهای زیادی است. علاوه بر پوسته، ESO 185-IG013 دارای یک دم گازی در شمال شرقی است.
همه ستارگان منظومه دارای جرم ترکیبی بیش از 7 میلیارد برابر خورشید ما هستند. این سیستم در فاصله 260 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.
منبع: nasa
227227
