دانشمندان در مطالعهای مهم سلولهای مغزی بیمارانی که بر اثر پارکینسون یا زوال عقل جان باخته بودند را با افرادی که تحت تاثیر این دو بیماری قرار نداشتند، مقایسه کردند و متوجه شدند که ابتلا به این دو بیماری باعث از بین رفتن چه سلولهایی میشود. حالا پژوهشگران راحتتر میتوانند به دنبال درمانی برای این دو اختلال سخت باشند.
محققان موسسه Broad به رهبری «توشار کامات» و «عبدالرئوف عبدالرئوف» در مطالعهای که نتایج آن در مجله Nature Neuroscience منتشر شده، متوجه شدند گروهی از سلولها که استعداد بالایی برای فرسودگی دارند، بر اثر دو بیماری پارکینسون یا زوال عقل از بین میروند. این تحقیق همچنین نشان داد که ریسک ژنتیکی تا چه اندازه میتواند در بروز پارکینسون موثر باشد.
کامات و عبدالرئوف در این مطالعه حدود 22 هزار سلول مغزی را از 10 نفر که بر اثر پارکینسون یا زوال عقل با اجسام لویی (Lewy) از دنیا رفته بودند و 8 نفر که به این دو بیماری مبتلا نبودند، گردآوری و بررسی کردند. محققان در این فرآیند توانستند 10 نوع عصب مولد دوپامین را در ناحیه توده سیاه مغز ایزوله کنند. یکی از این عصبها در مغز بیماران پارکینسون وجود نداشت.
پژوهشگران همچنین دریافتند که فرآیندهای مولکولی دخیل در مرگ سلولها در سایر بیماریهای تخریبکننده اعصاب، در مورد عصبهای مربوط به دوپامین تشدید میشود. با این حال، با توجه به شمار پایین بیمارانی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته، هنوز به مطالعات بیشتری در این رابطه نیاز است.
پارکینسون چیست؟
پارکینسون یک بیماری زوال عصبی است که با ناتوانی در کنترل بدن از طریق لرزش، مشکلات گفتاری و عدم تعادل مشاهده میشود. این بیماری بر اثر تخریب سلولهای عصبی مولد دوپامین به وجود میآید. البته پارکینسون همه این سلولها را از بین نمیبرد، اما نمیدانیم که چه عاملی دقیقا باعث میشود برخی از این سلولها نسبت به بقیه در برابر این بیماری آسیبپذیرتر باشند.
گفتنی است که پارکینسون و زوال عقل دو اختلال متفاوتند که ویژگیهای مشابهی دارند. از جمله این ویژگیها میتوان به از دست دادن اعصاب تولیدکننده دوپامین در مغز میانی، پیدایش تودههای پروتئینی موسوم به اجسام لویی و بروز مشکل در تحرک جسمانی اشاره کرد.
