سوخت‌های عاری از کربن که هوا را تمیز می کنند؛ فناوری جدید برای آینده حمل و نقل
سوخت‌های عاری از کربن که هوا را تمیز می کنند؛ فناوری جدید برای آینده حمل و نقل
فرآیند جدید تبدیل کربن موجود در هوا به سوخت، می‌تواند نفت خام مصنوعی کم کربن تولید کند. تقریبا تمام نیازهای آینده حمل و نقل در حال فراهم شدن است. این آینده نه چندان دور صنعت خودروسازی خواهد بود.
با وجود این که علاقه زیادی برای تولید باتری و خودروهای برقی وجود دارد با این وجود نمی‌توان از سوخت‌های عاری از کربن که در چند سال گذشته توسعه داده شده‌اند چشم پوشی کرد.
مهم‌ترین تلاش در این زمینه توسط شرکت پورشه صورت گرفته است.
برخی از این فرآیندهای تولید سوخت مصنوعی با یک تیر دو نشان را مورد هدف قرار داده‌اند. نه تنها سوخت‌های عاری از کربن تولید می‌کنند. بلکه کربن موجود در هوا از جمله CO2 را نیز حذف می‌کنند.
یکی از این روش‌ها تولید متانول با ایجاد یک واکنش شیمیایی بین هیدروژن پایدار و CO2 گرفته شده از جو است. این فرآیند جذب مستقیم هوا یا (DAC) نامیده می‌شود.
شرکت کانادایی Carbon Engineering این کار را از سال ۲۰۱۵ انجام می‌دهد و می‌گوید که در حال ایجاد کارخانه‌هایی است که قادر به جذب بیش از یک میلیون تن CO2 هوا در سال است. این برابر با ۴۰ میلیون درخت بالغ است.
در انگلستان، دانشگاه ساری یک تزریق مالی ۲۵۰ هزار پوندی گرفته تا این پروژه را اجرایی کند.
استفاده از متانول به عنوان سوخت جایگزین سال‌ها است که مورد مطالعه خودروسازان قرار گرفته‌است.
به طور مثال در اواخر دهه ۹۰ میلادی تیم‌های مهندسی دایملر – کرایسلر متوجه شدند که سریع‌ترین راه برای تولید خودروهای الکتریکی سلول سوختی استفاده از هیدروژن نیست بلکه باید به سمت استفاده از متانول رفت.
در آن زمان اعتقاد بر این بود که تنها با تعویض لوله‌های مخازن بنزین زیر زمینی می‌توان متانول را با تانکرهای مخصوص تغذیه کرد.
برای تغذیه پیل‌های سوختی از متانول موجود در خودرو استفاده می‌شد و رانندگان به جای بنزین و گازوییل متانول تزریق می‌کردند.
در سال ۲۰۰۶ میلادی نیز جورج اولا، برنده جایزه نوبل کتاب فراتر از نفت و گاز را نوشت. اون در این کتاب مزیت‌های متانول را برشمرد.
در سال ۲۰۰۹ میلادی نیز، رئیس بخش قوای محرکه پیشرفته لوتوس و همکارش ریچارد پیرسون نمونه اولیه مدل اگزیچ با قابلیت کار با بنزین، اتانول یا متانول تولید کردند.
اثر خنک کنندگی الکل میزان چگالی هوای ورودی را افزایش می‌دهد و اگرچه الکل انرژی حجمی کمتری به نسبت بنزین دارد. اما الکل اکتان بالاتری نیز دارد.
بنابراین حداکثر قدرت از ۲۴۰ اسب بخار به ۲۷۰ اسب بخار می‌رسد. در آن زمان هزینه اضافی تولید چنین قوای محرکه‌ای تنها ۴۰ پوند اعلام شده بود.
در آن زمان تخمین زده شده بود که میزان کاهش CO2 تولیدی برای یک شهر با جمعیت ۱۶ هزار نفری برابر با دو زمین فوتبال بود.
CO2 حذف شده از جو زمین می‌تواند برای تولید محصولات جامد مانند مصالح ساختمانی نیز استفاده شود. این مواد به طور دائم کربن را به خود جذب می‌کنند.
همچنین متانول به طور جدی به عنوان سوخت برای کشتیرانی و همینطور برای تولید سوخت مصنوعی هوانوردی مورد توجه قرار گرفته است.
