اخیرا شرکت معماری Zumo تصاویری را از آسمان خراش های بادی در حساب اینستاگرام خود منتشر و اینگونه آنها را توصیف کرد: برجهایی را تصور کنید که مانند بالنهای غولآسا، عمق آسمان را شکافتهاند و چهرهی شهرها را دگرگون کردهاند؛ از نیویورک و لندن تا دبی و توکیو. وقتی جادوی معماری و نوآوری با هم تلفیق شوند، معجزه رخ میدهد.
البته این هنوز یک طرح معماری کانسپت است و تصاویر انتشار یافته هم با نرم افزار Midjourney خلق شدهاند؛ اما Zumo نسبت به آینده چنین طرحی خوشبین است و این سازههای بادی را پایدار و بادوام میداند. این شرکت هنوز جزئیات چندانی ارائه نداده؛ اما ظاهرا اساس این نوع معماری، استفاده از مواد سبکوزن و انعطافپذیر است.
چنین سازههایی میتوانند میزان انتشار کربن در حین ساخت و ساز را بهطور معنیداری کاهش دهند. حتی در صورت نیاز به تخریب ساختمان، شاید بتوان از مواد بهکار رفته، در جایی دیگر برای احداث سازهای دیگر هم استفاده کرد.
منبع الهام آسمان خراش های بادی
احتمالا شرکت Zumo برای طرح جسورانه و نوآورانه خود، از برج شانگهای الهام گرفته که مایه مباهات معماری نوین است. این سازه، دومین ساختمان بلند دنیاست و در سال 2015 تکمیل شد. علاوه بر دریافت بالاترین استاندارد انرژی (LEED Platinum)، برج شانگهای از مهندسی و فناوریهای پیشرفتهای برخوردار است که اثرات مخرب زیستمحیطی آن را کاهش میدهند.
طراحی و شکل منحصربهفرد برج، نهتنها آن را در برابر باد مقاوم ساخته؛ بلکه در روند ساخت، موجب صرفهجویی ۲۰ هزار متری آرماتور فولادی شده است.
این سازه، اتکای زیادی به انرژیهای تجدیدپذیر دارد و همین امر، میزان مصرف و انتشار کربن آن را بهنحو چشمگیری کاهش میدهد؛ آن هم در منطقهای که جمعیت زیاد و مصرف بالای انرژی، دهههاست که به حد بحرانی رسیده است.
با وجود این، آسمان خراش های بادی هنوز یک رویا؛ اما نویدهندهی انرژی سبز و بسیار امیدبخش هستند. بهنظر شما آیا چنین سازههایی میتوانند به واقعیت تبدیل شوند و معماری دنیا را متحول کنند؟
227227
