زلزله‌های انسان‌ساخت واقعی‌اند؛ فعالیت‌های ما چگونه گسل‌های خفته را بیدار می‌کند؟

در ۱۶ آگوست ۲۰۱۲، ساکنان روستای کوچک هویزینگه در هلند شاهد زلزله‌ای ۳٫۶ ریشتری بودند که عامل آن کاملاً غیرمنتظره بود. لرزش به دلیل استخراج گاز از میدان گاز خرونینگن، یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های گاز خشکی در جهان، رخ داد. این منطقه به‌طور معمول زلزله‌های طبیعی را تجربه نمی‌کند و این حادثه به عنوان شدیدترین زلزله ناشی از فعالیت‌های انسانی در هلند تا به امروز شناخته می‌شود.

مکان‌هایی مانند خرونینگن، فلات دکن در هند و اوکلاهاما از نظر تکتونیکی پایدار هستند. این مناطق در مرزهای مستعد لرزش صفحات تکتونیکی قرار ندارند. گسل‌هایی که در این مناطق وجود دارند، تنها چند کیلومتر زیر سطح زمین قرار دارند و عمق آنها برای ایجاد لرزش‌های طبیعی قابل‌توجه کافی نیست. حتی اگر سنگ‌ها در امتداد این گسل‌ها میلیون‌ها سال پیش جابه‌جا شده باشند، از آن زمان بهبودیافته و اتصالات قوی‌تری در این شکاف‌های سطحی ایجاد کرده‌اند. گرچه، فعالیت‌های انسانی مانند معدن‌کاری، استخراج نفت و گاز، ساخت سد و بهره‌برداری از انرژی زمین‌گرمایی باعث وقوع زلزله‌های غیرمنتظره در این مناطق پایدار شده است.

یولونا فان دینتر، فیزیکدان زلزله‌شناس از دانشگاه اوترخت هلند می‌گوید: «معمولاً طبق فیزیک زلزله‌های موجود در کتاب‌های درسی، اگر گسل‌ها قوی‌تر شوند، نباید زمین‌لرزه ایجاد شود. اما در خرونینگن شاهد وقوع زلزله‌های زیادی بودیم.» لرزش زمین در سال ۲۰۱۲ باعث شد مقامات در نهایت استخراج گاز از این میدان را متوقف کنند.