زبان ناشناخته بدن؛ سلول‌های پوست ما به روشی متفاوت با یکدیگر حرف می‌زنند

بدنی که در آن زندگی می‌کنید، از اجزای متحرک زیادی تشکیل شده است که باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. بخشی از این ارتباطات، برای مثال در سیستم عصبی، به شکل سیگنال‌های بیوالکتریکی در بدن پخش می‌شوند تا واکنش مناسب را تحریک کنند.

اکنون پژوهشگران آمریکایی به این نتیجه رسیده‌اند که سلول‌های پوششی (اپیتلیال) که سطح پوست و اندام‌های ما را می‌پوشانند، می‌توانند سیگنال‌های مشابهی ارسال کنند تا در مورد خطراتی که ما را تهدید می‌کنند، هشدار دهند. اما این سلول‌ها به جای ارتباط‌گیری سریع از طریق نورون‌ها، از نوعی «فریاد» طولانی و آهسته استفاده می‌کنند.

شگفتی کشف جدید در آن است که قبلاً تصور می‌شد سلول‌های اپیتلیال «بی‌صدا» هستند. این یافته می‌توانند راه‌های جدیدی را برای ساخت دستگاه‌های پزشکی الکتریکی باز کند که فرآیند درمان را سرعت می‌بخشند.

«استیو گرانیک»، محقق چندرشته‌ای از دانشگاه ماساچوست اَمهرست می‌گوید: «سلول‌های پوششی کارهایی انجام می‌دهند که هیچ‌کس قبلاً فکرش را هم نمی‌کرد. آن‌ها زمانی‌که آسیب می‌بینند با «فریاد»هایی آهسته، مداوم و در فواصلی شگفت‌آور و طولانی همسایگانشان را باخبر می‌کنند. این پدیده شبیه به سیگنال عصبی با سرعت هزار برابر کندتر نسبت به آن است.»