تقریبا یک‌سوم از کل ستاره‌ها احتمالا سیاره‌های سنگی نزدیک خود را بلعیده‌اند
تقریبا یک‌سوم از کل ستاره‌ها احتمالا سیاره‌های سنگی نزدیک خود را بلعیده‌اند
در سال‌های اخیر، ستاره‌شناس‌ها روش‌هایی را برای اندازه‌گیری محتوای فلزی ستاره‌ها با دقت حداکثری ابداع کرده‌اند. ستاره‌شناس‌ها به‌لطف این توانایی، ستاره‌های همزاد را مورد بررسی قرار داده‌اند تا به تفاوت آن‌ها از نظر فلزینگی (وجود عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم) پی ببرند. برخی از این ستارگان تفاوت‌هایی چشمگیر در این زمینه با یکدیگر دارند.پژوهشی جدید نشان می‌دهد ستاره‌هایی که سیاره‌های سنگی خود را می‌بلعند عامل افزایش تفاوت در فلزینگی هستند. ستاره‌های همزاد از ابر مولکولی عظیم (GMC) یکسانی تشکیل می‌شوند؛ اما لزوما در پیوند دوتایی با یکدیگر نیستند. انتظار می‌رود این ستاره‌ها دارای فلزات بسیار مشابه با یکدیگر باشند، گرچه هیچ‌کدام از GMC-ها همگن نیستند و تفاوت‌های اندک در ستاره‌هایی که همراه با یکدیگر متولد می‌شوند، رایج است. بااین‌حال وقتی تفاوت‌ها برجسته می‌شوند، باید توضیح قانع‌کننده‌تری در کار باشد.کریستوفر ای. او کانر و دونگ لی از دانشگاه نورث‌وسترن و دانشگاه کرنل، در پژوهش جدید با عنوان «آلودگی فلزی در ستاره‌های شبیه به خورشید براثر فروپاشی سیاره‌های دوره‌ی مداری فوق کوتاه»، نشان داده‌اند که سیاره‌های سنگی منبع تفاوت در فلزینگی دو ستاره‌ی همزاد هستند. پژوهشگران یافته‌هایشان را در پایگاه پیش‌انتشار آرکایو در دسترس قرار داده و برای انتشار در مجلات علمی انجمن نجوم آمریکا ارسال کرده‌اند. به نوشته‌ی مؤلفان:بررسی دقیق ترکیب شیمیایی زوج ستاره‌های همزاد (ستاره‌هایی با منشأ مشترک) فراوانی‌های غیرمنتظره و بسیار متفاوتی را در میان عنصرهای نسوز آشکار می‌کند.
