ترکیب کشف‌شده در رزماری و مریم گلی، امید تازه برای درمان آلزایمر
ترکیب کشف‌شده در رزماری و مریم گلی، امید تازه برای درمان آلزایمر
گروهی از پژوهشگران با انتشار مطالعه‌ای جدید، از ظهور روشی نوین برای درمان آلزایمر خبر می‌دهند. این روش با الهام از ترکیبی طبیعی، می‌تواند امید تازه‌ای در این حوزه باشد.
کارنوسیک اسید، ماده‌ای که در رزماری و مریم گلی یافت می‌شود، به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی‌اش شناخته شده است، اما در حالت خالص ناپایدار بوده و به‌سرعت تجزیه می‌شود. اکنون پژوهشگران در کالیفرنیا موفق شده‌اند نسخه‌ای پایدار از این ترکیب بسازند که در آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌های مبتلا به آلزایمر، به نتایج امیدوارکننده‌ای رسیده است.
ترکیب به‌دست‌آمده، تأثیرات گسترده‌ای بر عملکرد مغز دارد. در موش‌هایی که با استفاده از این ترکیب تحت درمان قرار گرفتند، بهبود چشمگیری در حافظه دیده شد، تعداد ارتباطات عصبی در مغزشان افزایش یافت، التهاب کاهش پیدا کرد و دفع پروتئین‌های سمی مرتبط با آلزایمر نیز بهتر انجام شد. بیماری آلزایمر، بخش بسیاری از ارتباطات عصبی را از بین می‌برد و همین امر، باعث اختلال در عملکرد مغز می‌شود، درحالی‌که زوال حافظه یکی از آشکارترین نشانه‌های آن است.
ترکیب کشف‌شده می‌تواند مسیرهای جدیدی را در درمان بیماری‌های عصبی باز کند
استوارت لیپتون، عصب‌شناس از مؤسسه تحقیقاتی اسکریپس، درباره‌ی نتایج به‌دست‌آمده می‌گوید: «ما چندین آزمایش حافظه انجام دادیم و این دارو در همه‌ی آن‌ها، باعث بهبود عملکرد شد. دارو فقط باعث کندشدن روند زوال نشد، بلکه تقریباً شرایط را به حالت طبیعی برگرداند.» چالش اصلی پژوهشگران، ایجاد فرمولی پایدار از کارنوسیک اسید بود که بتواند به مدت کافی در مغز باقی بماند و اثر درمانی بگذارد. پژوهشگران پس از انجام آزمایش‌های متعدد، نسخه‌ای از این ترکیب را ساختند که با نام «diAcCA» شناخته می‌شود و پایداری بیشتری دارد.
روده ترکیب جدید را پس از ورود به بدن، به کارنوسیک اسید تبدیل می‌کند و به جریان خون می‌فرستد. بررسی‌ها نشان داد که میزان جذب diAcCA حدود ۲۰ درصد بیشتر از فرم خالص ترکیب است. زمانی که این ماده به مغز می‌رسد، در طول کمتر از یک ساعت به سطح درمانی رسیده و اثر خود را آغاز می‌کند.
پژوهشگران برای بررسی عملکرد ترکیب، آن را به مدت سه ماه و سه بار در هفته، به موش‌های مبتلا به آلزایمر دادند و تأثیراتش را ارزیابی کردند. نتایج نشان داد که این ترکیب هیچ‌گونه اثر سمی ندارد و میزان تجمع پروتئین‌های مضر در مغز را کاهش می‌دهد، درحالی‌که ارتباطات بین سلول‌های عصبی را تقویت می‌کند.
در شرایط بسیار نادر، بیماری آلزایمر ممکن است منتقل شود10 بهمن 02مطالعه ‘3
- رمزگشایی از آلزایمر: آیا یک عامل پنهان همه چیز را توضیح می‌دهد؟24 بهمن 03
مطالعه ‘3
لیپتون توضیح می‌دهد: «با کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو، نه تنها تعداد ارتباطات عصبی افزایش یافت، بلکه میزان پروتئین‌های مضر مانند تائو فسفریله و آمیلوئید بتا که از عوامل اصلی آلزایمر هستند، کاهش پیدا کرد.»
افزون‌بر‌این، ترکیب diAcCA می‌تواند به‌عنوان روش درمان کمکی در کنار داروهای فعلی آلزایمر استفاده شود. لیپتون می‌افزاید: «این ترکیب می‌تواند اثرگذاری داروهای ضد آمیلوئید را افزایش و عوارض جانبی آن‌ها را کاهش دهد.»
با وجود نتایج امیدوارکننده، پژوهش همچنان در مراحل اولیه قرار دارد و برای تأیید اثرات این ترکیب در مغز انسان، انجام کارآزمایی‌های بالینی ضروری است. با‌این‌وجود، ترکیب کشف‌شده می‌تواند مسیرهای جدیدی را در درمان بیماری‌های عصبی باز کند. از آنجایی که کارنوسیک اسید خاصیت ضدالتهابی دارد، پژوهشگران احتمال می‌دهند که این روش بتواند در درمان بیماری‌هایی مانند دیابت نوع ۲ و پارکینسون نیز کاربرد داشته باشد.
نتایج پژوهش در مجله Antioxidants منتشر شده است.
