اندامک‌های سرکش درون سلول‌ها می‌توانند کلید کشف منشاء حیات باشند
اندامک‌های سرکش درون سلول‌ها می‌توانند کلید کشف منشاء حیات باشند
اگر به کلاس زیست‌شناسی دوران دبیرستان فکر کنید، احتمالاً به یاد دارید که با اندامک‌ها یا ارگانل‌ها آشنا شده‌اید؛ همان اندامک‌های کوچک درون سلول‌ها که محفظه‌ای با عملکردهای خاص تشکیل می‌دهند. برای مثال، میتوکندری انرژی تولید می‌کند، لیزوزوم‌ها، ضایعات را بازیافت می‌کنند و هسته نیز دی‌ان‌ای را ذخیره می‌کند. اگرچه هر اندامک دارای کارکردی ویژه است، در یک ویژگی با هم اشتراک دارند: همگی در غشا پیچیده شده‌اند.تا دهه ۲۰۰۰، اندامک‌های غشادار در کتاب‌های درسی، معیار و الگوی سازمان‌دهی سلول‌ها بودند تا آنکه دانشمندان متوجه شدند برخی اندامک‌ها اصلاً نیازی به غشا ندارند. از آن زمان، پژوهشگران مجموعه‌ای از اندامک‌های بدون غشا را شناسایی کردند و این کشف، دیدگاه زیست‌شناسان را درمورد شیمی و منشأ حیات، به شکل چشمگیر تغییر داد.الن البیگ، دانشیار علوم زیستی در دانشگاه ایالتی بویزی در آیداهو آمریکا، در وب‌سایت کانورسیشن می‌نویسد: «من برای اولین بار حدود دو سال پیش با اندامک‌های بدون غشا که در علم با نام رسمی چگالش‌های بیومولکولی شناخته می‌شوند، آشنا شدم. یکی از دانشجویانم لکه‌هایی غیرعادی را در هسته‌ی سلول مشاهده کرده بود. آنچه در نهایت در لکه‌ها دیدم، دریچه‌ای تازه را به دنیای زیست‌شناسی سلولی به رویم گشود.»کپی لینکمانند لامپ لاوابرای اینکه بتوانید چگالش‌های بیومولکولی را تصور کنید، لامپ لاوا را به یاد بیاورید: قطرات موم درون آن به هم می‌پیوندند، جدا می‌شوند و دوباره به هم می‌پیوندند. چگالش‌های بیومولکولی نیز تقریباً به همین شکل تشکیل می‌شوند، با این تفاوت که از جنس موم نیستند، بلکه خوشه‌ای از پروتئین‌ها و مواد ژنتیکی، به‌ویژه مولکول‌های آر‌ان‌ای، در سلول به قطرات ژل‌مانندی متراکم می‌شوند.
