از نابودی تا شکوفایی؛ چگونه برخورد سنگی بسیار عظیم به زمین به رشد حیات اولیه کمک کرد؟
از نابودی تا شکوفایی؛ چگونه برخورد سنگی بسیار عظیم به زمین به رشد حیات اولیه کمک کرد؟
درحدود ۶۶ میلیون سال پیش، یک سنگ فضایی ۱۰ کیلومتری در محل شبه‌جزیره یوکاتان کنونی در خلیج مکزیک سقوط کرد. براثر این رویداد برخوردی، حفره‌ای در ابعاد ایالت مریلند آمریکا به وجود آمد، طوفان‌های آتشین در جهان شعله‌ور شد و تقریبا ۷۵ درصد از گونه‌های روی زمین نابود شدند.آن فاجعه‌ی باستانی برای دایناسورهایی که به ورطه‌ی انقراض کشیده شدند، درعمل پایان دنیا بود؛ اما از میان خاکستر بازماندگان، اجداد پستاندار ما پدید آمدند و عصر پرجنب‌وجوش جدیدی در تاریخ زمین آغاز کردند. بدون آن برخورد ویرانگر، ما انسان‌ها امروز وجود نداشتیم.بااین‌حال، برخورد سنگ قاتل دایناسورها درمقایسه با سیارکی که خیلی قبل‌تر، درحدود ۳٫۲۶ میلیارد سال پیش به زمین اصابت کرد، رویدادی معمولی به‌نظر می‌آید. براساس پژوهشی جدید، ویرانی ناشی از برخورد آن سنگ فضایی بزرگ به زمین آغازین نیز آغازگر فصلی تازه در تاریخ حیات سیاره بود.پژوهش روی بقایای آن برخورد ۳٫۲۶ میلیارد ساله، نشان می‌دهد حیات میکروبی که تنها نوع حیات آن زمان بوده، احتمالا براثر برخورد شهاب‌سنگی بین ۵۰ تا ۲۰۰ برابر شهاب‌سنگ قاتل دایناسورهای غیرپرنده، شکوفا شد. این برخورد درست در زمان نوزادی منظومه شمسی رخ داد؛ یعنی زمانی که برخوردهای سیارکی بسیار رایج‌تر بودند.شهاب‌سنگ یادشده که S2 نامیده می‌شود، زمانی روی سیاره‌مان سقوط کرد که حیات تک‌سلولی تنها حیات موجود روی زمین بود. نابودی ناشی از آن برخورد که در کرانه‌های دماغه کاد کنونی در شرق ایالت ماساچوست آمریکا رخ داد، احتمالا باعث شکوفایی این شکل از حیات و در نهایت انفجار جمعیت باکتری‌ها و آرکی‌باکتری‌ها شد.
